De vossen hebben holen en de vogels in de lucht hun nesten, maar ze hebben allebei ook honger, zo ontdek ik vanmorgen voor de tweede keer. We staan op camping De Lakens in Overveen en gistermorgen is het al gelijk raak. Ik word wakker, wurm mij uit mijn driehoog stapelbed voor jonge gezinnen die geen zin hebben om elke dag de caravan helemaal om te bouwen, strek mijn rug, pak een Dolce Gusto en open de deur naar buiten om de dag met al haar zonnestralen toe te laten.
Het is direct duidelijk. Het is een enorme teringzooi voor de caravan alsof Feyenoord opnieuw landskampioen is geworden en je na afloop nog even over de Coolsingel loopt, terwijl het feest al is afgelopen. Ik meen in mijn stadse onwetendheid, van de natuur weet ik nog minder dan van de zee, dat het de meeuwen zijn die hier hebben huisgehouden. Eergisteren hebben ze mij nog een bakje 250 gram gezouten gemengde nootjes van de Spar uit handen getrokken alsof ze met die enorme zwempoten zelf geen winkelwagentje kunnen voortduwen, en ik blijf bij die gedachte tot vanmorgen, wanneer het opnieuw een enorme chaos is alsof Ajax de champignons league heeft gewonnen en je na afloop over het Leidseplein slentert voordat de gemeentelijke reiniging haar werkzaamheden heeft aangevangen.
Ik heb, wijzer geworden door de eerste keer, de afwasteil met vuile vaat op de vuilnisbak gezet, dan kunnen ze dat gelijk even meenemen en dat zal ze leren ook, maar vanochtend is het alsof AZ toch de schaal heeft gewonnen en je nog even over het Waagplein scharrelt voordat de kaasmarkt de boel weer overneemt.
Het zijn niet de meeuwen, maar de vossen, vertelt onze Amsterdamse Mercedes-buurvrouw: Je mag niks geen eten buiten laten staan, want dan ben je het haasje. Ik geloof haar onmiddellijk, want de vuilniszak ligt vier meter verder. Gisteren zagen we nog een wel haasje in de duinen, maar vossen zagen we nog niet. Ik hoorde wel iets knagen vannacht.
Ate Vegter, 18 juli 2020
ate vegter 