Meestal wordt een feest vernoemd naar de belangrijkste activiteit, een dansfeest, een vreetpartij, een kaartavondje. Een slaapfeestje is daarop een gevoelige uitzondering. Iedereen mág blijven slapen, maar het gaat erom zo lang mogelijk wakker te blijven, misschien niet eens bewust, dat is gewoon wat er gebeurt. Maar er zijn nog meer opmerkelijke zaken te vermelden.
Piep geeft op 5 september een slaapfeestje ter ere van haar verjaardag op 5 augustus. Ze heeft zes van haar beste vriendinnen uitgenodigd en vanaf zes uur loopt het huis vol met gegiechel, beddengoed en grote cadeaus. Rond zeven uur ga ik patat halen. We vragen niet wat iedereen precies wil, ik haal patat met frikandellen speciaal, kroketten en kaassoufflé’s. Zodra ik thuiskom en twee tassen vol op tafel zet en uitpak, reageert een van de dames: ‘’Zijn er geen kipnuggets?’ Ik ben te verbijsterd om te reageren en negeer haar reactie verder, terwijl ik alles op tafel zet. Ik leg uit dat er genoeg is en dat ze samen moeten delen, maar ze zijn al begonnen. Even later zijn ze na het eten weer in de kamer. De keuken hebben ze als een zwijnenstal achtergelaten. Ik klaag niet hè, ik beschrijf alleen wat er gebeurt, met enige verwondering, zou een van mijn vroegere leidinggevende gezegd hebben.
De avond loopt verder zoals zo’n partijtje gaat. Ze kletsen binnen en gaan naar buiten in de tuin salto’s en radslagen maken. Ze gooien naar elkaar met druiven en lopen op hun sokken in het natte gras. Even later is de rust weergekeerd en liggen ze allemaal op hun telefoon die ze om twaalf uur moeten inleveren. Onder protest, want ja, ze moeten toch hun ouders kunnen bellen als er wat is. We nemen de telefoons mee naar boven. Niemand slaapt hier in huis met z’n telefoon.
’s Nachts om twee uur gaat Lief nog een keer naar beneden om te vragen of het stil kan zijn. Ze zitten gezellig met z’n allen in een kringetje te kletsen. Dat is het voordeel als je de telefoons in beslag neemt, dan praten ze nog eens met elkaar. Dan wordt het rustig. ’s Morgens om acht uur komt Piep naar boven om te vragen of ze de telefoons mogen hebben en dat mag. Wanneer wij even later beneden komen liggen ze allemaal te schermen. De rust is weldadig. Even later is er een gezellig ontbijt en dan gaan ze allemaal weer naar huis, hoop ik. Dan is het telefoonfeestje voorbij.
Ate Vegter, 6 september 2020
ate vegter 
Heel typisch en ook heel grappig en vermakelijk. Moest lachen om de chicken nuggets… Las het voor aan Dear en die zei: ja, jij zou dat ook bestellen, maar kids today eat nuggets. Zo leer je nog eens wat.
(Er zit ook wel wat entitlement mentaliteit achter zo’n impulsieve opmerking), maar van een teenager ook wel weer grappig. Slim om niet vooraf te vragen, want dan is het einde zoek.
LikeLike
Wij eten nooit nuggets ook de kids niet. Toen laura aan het opruimen was stond er een gaat haar te kammen en vroeg naar de afstandbediening. Ik zeg je kunt beter even helpen opruimen in plaats van je haar te kammen! 😎😂🤣
LikeLike
Wat is entitlement mentaliteit? Dat ze denken dat ze er recht op hebben?
LikeLike
Ja, precies. Dat ze het verdient hebben op een of andere manier.
LikeLike
Heerlijk een puberdochter in huis te hebben.
LikeGeliked door 1 persoon