Vrijdag ga ik naar het ziekenhuis om bloed te prikken. Maandag heb ik een controleafspraak met de oncoloog en als je geen bloed prikt valt er niks te controleren. Ik ga in de middag, dan is het meestal rustig bij de bloedbalie. Ik scan mijn streepjescode en ga zitten in de wachtruimte. Er zit verder niemand. Ik verveel mij want nu is er niemand om naar te kijken.
Er staat een folder in een rekje: Wat is mindfulness? Mindfulness is een praktische techniek die je leert vaardiger om te gaan met angst, onzekerheid en controleverlies, evenals met lastige symptomen van bijwerkingen. Het is een behandelmethode die bij mensen met kanker een positief effect laat zien op het gebied van zelfredzaamheid en welbevinden en op vermindering van stress, depressie en vermoeidheid. Aanmelden bij het Centrum voor Kwaliteit van Leven. Dat is net wat voor mij, want je kan nooit genoeg in het hier en nu zijn. Het is eigenlijk opmerkzaamheid.
Ik ben aan de beurt en gris het foldertje mee en vouw het in mijn binnenzak. Ik laat mij prikken en rij weer naar huis. Ik bel het Centrum voor Kwaliteit van Leven. Ze zijn er niet. Ik krijg een emailadres en ze zullen mij terugbellen. Ik meld me aan via de email en bel zondag nog een keer, want het begint op maandag 10 uur, pal na mijn afspraak om negen uur, dus beter kan niet. Ik hoor niks en durf maandag daar toch niet zomaar binnen te lopen, want ik ben nergens bang voor, maar afwijzing staat wel op nummer 1. Ik neem mij voor verder niets te doen dan af te wachten. Als ze mij niet bellen is het ook goed. Zo geef ik mijzelf mijn eerste les mindfulness.
Dinsdag word ik gebeld door de trainer, Dagmar. Ze zegt dat de training geen therapie is en eigenlijk al vol zit, maar dat ik afhankelijk van mijn motivatie nog mee kan doen. Waarom wil ik meedoen? Ik leg haar uit dat ik veel last heb van de bijwerkingen van de medicijnen en snel hoogoplopende emoties heb, waar mijn directe omgeving en ik veel last van hebben. En dat ik een hekel aan het woord last heb en dat ik het niet leuk vind wanneer iemand terloops zegt dat ik in een moeilijke periode zit, want dat ervaar ik zelf helemaal niet zo. Ik ben aangenomen.
Ze vraagt of ik me wil aanmelden via de site en zal me een werkboek en bestanden sturen om een lichaamsscan te doen, dat is een meditatie van drie kwartier, die ik nu elke dag moet doen. Ik heb gelijk spijt en voel de weerstand via mijn ruggengraad naar mijn kruintje kruipen, maar ik zeg dat ik blij ben dat ik nog kan meedoen en ik zal keurig mijn huiswerk maken en me volgende week maandag om tien uur melden. Dat vind ik nog het spannendst, dat die groep al gesetteld is en dat ik er dan nog bij kom en dat ze dan later denken, waren we daar maar nooit aan begonnen, maar ik ga terug naar het nu en bedank haar vriendelijk en hang op.
Het is een heel gelazer om alle bestanden op mijn laptop en mijn telefoon te krijgen zodat ik overal kan werken, en zo kom ik nooit meer aan lezen toe, maar het lukt en ’s avonds als iedereen naar bed is doe ik mijn eerste bodyscan. Zo, nu heb je een idee.
Ate Vegter, 9 september 2020
ate vegter 