1898 Op de fiets

Ik doe maar wat. Daar komt het eigenlijk op neer. En dan heb ik het niet over de oertijd, het verleden van de jeugd, de jaren van onschuld en opstand, maar over de laatste paar jaar, de jaren waarin je eigenlijk alles zou moeten weten, voor zover dat bestaat, de jaren van wijsheid en inzicht. 

Het begint met hardlopen. Ik heb nooit iets aan sport gedaan of er zelfs maar in de verre verte van genoten. Het enige wat ik aan sport doe is Studio Sport en de Tour de France kijken, maar zo’n drie jaar geleden ga ik opeens hardlopen, rondje Vesting, rondje Hemmeland, rondje Overleek, het wordt steeds gekker en het duurt steeds langer. 

Dat is ook de bedoeling want ik heb een appje gedownload van NPO Radio 4 met daarop een hardlooptraining op klassieke muziek. Ze leren je in negen weken een half uur achter elkaar hardlopen, op Mozart, Bach en Beethoven. Het gaat stapsgewijs, ja dat wil ik wel geloven. Maar het is leuk en ik geniet ervan om drie keer per week te gaan hardlopen in weer en wind. Juist in de regen loopt het het lekkerst. Ik heb veel klassieke muziek leren kennen en ren uiteindelijk meer dan een half uur achter elkaar. Ik gun mijzelf als beloning een nieuw horloge. Mijn Olympische trofee.

Vervolgens zakt het weer een beetje in tot ik geen stap meer zet. Dan ga ik wandelen, want ik ben oud geworden en voorzichtig. Fietsen doe ik ook wel, maar alleen naar de Deen en de Nimo. En ik train bij Fitstudio Waterland, gewoon een beetje rondjes draaien op de Milon Cirkel. Dat is eigenlijk de enige sport die ik leuk vind, vanwege de gezelligheid, denk ik, en omdat ik er niet over hoef na te denken.

En nu heb ik plannen voor een elektrische fiets, terwijl de meeste meldingen op de spoedeisende hulp ouderen met een elektrische fiets zijn, maar ja, ik ben nog jong. Ik ga voor een elektrische transportfiets. Lekker snel en stoer, net als ik.

Ate Vegter, 10 september 2020

www.atevegter.wordpress.com