Een keer in de zoveel tijd gaan we als broers en zussen een weekje kamperen. We hebben al de mooiste plekjes van Nederland, Friesland, Limburg en Luxemburg gezien. We zitten nu in Overijssel op de Lemeler Esch, de camping waar wij deze zomer ook waren. De familie zit er al ongeveer een week en wij zijn gisteren aangekomen omdat Piep nog naar school gaat. Bram en Joanne uit Canada en Marja uit Zuid-Afrika zijn er niet bij door de coronacrisis, maar daar staat tegenover dat het vandaag Wobbe’s geboortedag is. Hij zou vandaag 75 geworden zijn en dat verbroedert en verzustert. We zijn daardoor nog net ietsje meer bij elkaar.
Het is een prachtige omgeving, zo groen als menige politieke partij wel zou willen dat het overal was. De bomen groeien tot in de hemel en dat is dan alleen nog maar het uitzicht vanuit het raam. We zitten in een reteduur, maar mooi huisje, van alle gemakken voorzien. Voor mij staat een koffertje met alles wat ik nodig heb, een laptop, een luier, tissues, een oplader, een etui met pennen en potloden en een doosje Smint. De koffie staat ernaast.
Ik kom er vanmorgen tot mijn schrik achter dat ik mijn medicijnen vergeten ben en ik zoek me een ongeluk, maar ze zitten echt niet in de toilettas. Ik bereken dat ik, wanneer we zondag weer thuis zijn, ik feitelijk maar een dag hoef over te slaan en dat is te overzien. Opgelucht meld ik het feit bij Lief die zegt dat ze in de Dirk boodschappentas zitten. O ja, ik was vergeten dat ik ze daarin had gedaan. Dat is het met vergeten, je weet niet meer wat je vergeet.
In de ontmoeting met mijn broer en zussen merk ik dat ook zij ouder geworden zijn. Sommigen heb ik al even niet gezien en ze lopen wat moeilijker en zijn wat krommer en wat meer gerimpeld. Oil of Olaz helpt nu niet meer. We zwerven nu bijna allemaal zo rond de zeventig en dan begint het toch een beetje te kraken kan ik je vertellen. Hence de elektrische fiets, die is er niet voor niets.
Maar we houden de moed erin en verdelen onze tijd tussen gezellig samenzijn met respect voor de coronaregels, fietsen in de natuur en wandelen in een leuk plaatsje, of winkelen in een wat grotere stad. Zo doen we voor iedereen wat. Gisteren heb ik wat boeken uitgedeeld en vandaag heeft genoeg aan zichzelf. Het belooft een mooie dag te worden, al staat de verwarming voor het eerst aan. Ah! Daar is de zon!
Ate Vegter, 19 september 2020
ate vegter 
Leuk hoor, zo voel ik me er toch bij horen. Nog een fijne laatste dag samen 😁
LikeGeliked door 1 persoon
Mooie traditie in de familie, rijkdom!
LikeGeliked door 1 persoon