1915 Een stukje fietsen

Elke woensdag ga ik samen met mijn schoonmoeder boodschappen doen. Het is niet iedereen gegeven, maar mijn schoonmoeder en ik kunnen heel goed met elkaar opschieten. Het is altijd leuk en gezellig en vertrouwd en ontspannen en we doen graag samen het cryptogram en de boodschappen.

We halen dan ook de kerkbladen op en het eerste kerkblad, op de verste bestemming, breng ik weg met de auto. Zo ook vandaag, behalve dan dat ik thuiskom en het kerkblad nog in de boodschappentas ligt. Ik ruim de boodschappen op en stap op de fiets om het weg te brengen.

Ik heb nu een elektrische fiets en dat betekent dat elk ritje een pretje is, een avontuur om uit te vinden wat nu precies de goede stand is voor ondersteuning en versnelling. Ik heb mij laten vertellen dat je het beste gewoon kan gaan fietsen en daarna pas de ondersteuning inschakelen. Dan fiets je lekker en niet te hard. Want snelheid is een zekere manier om op de spoedeisende hulp terecht te komen.

Ik ben in een ommezien op het juiste adres en ik rijd onder de weg door de Kloosterdijk op en bij het Oudelandsdijkje ga ik richting Ilpendam. Via Overleek rij ik weer terug naar de stad. Het eerste stuk heb ik zwaar wind tegen, maar daarna is het een heerlijk tochtje. Wat wonen we hier toch mooi. Ik maak foto’s van koeien en schapen en verspreide boerderijen en bij de Leek besef ik dat dit echt Waterland is. Ik draai mij om en sta oog in oog met de Stichting Hoeboeh, die hier een stalletje heeft. Ik rommel want in de spulletjes en tref een tekening aan der stad Monnikendam uit 1743. Hij staat op papier, zit in een lijstje en kost twee euro. Ik laat het bedrag in een trommeltje glijden en leg mijn schat in het fietsmandje. Verheugd rij ik naar huis waar ik uren bezig ben het kaartje af te speuren: vier kerken, het Nieuw Weeshuis, de Traankokerij, de Tuin van de Heer Houtingh, de Zaksteegspoort en de Noorderpoort, alles staat erop. Wat heerlijk toch, zo’n elektrische fiets!

Ate Vegter, 26 september 2020

www.atevegter.wordpress.com