Het hele land is opgelucht. Eindelijk is er dan een landelijke mondkapjesplicht. Nou ja, een dringend advies omdat het juridisch te ingewikkeld is om het te verplichten. Eerst was het alleen in de Randstad, maar nu geldt het advies overal.
Eerst kon je het nog zelf beslissen. Als het veiliger voelde kon je het doen en zo niet dan liet je het. Ik zag laatst iemand in zijn auto achter het stuur met een mondkapje op. Hij zat alleen in de auto, maar kennelijk vond hij het toch beter zo. Het was een prachtige klassieker, zo een die ik vroeger ook heb gehad en die mij te duur werd en die ik toen heb weggedaan, waar ik altijd spijt van heb gehad. Ik bedoel maar, ik zit liever in zijn Citroën DS met mondkapje dan in mijn Volvo XC70 zonder, dus ergens doet hij iets goed.
Het is inmiddels duidelijk dat we nu allemaal in de openbare ruimte zo’n ding op moeten en ik vraag me af hoe dat zal zijn. Ik droeg een paar maanden geleden al een mondkapje en het voelde buitengewoon ongemakkelijk. Het was weliswaar een mondkapje met de tong van de Rolling Stones, maar bijna niemand droeg toen nog zo’n ding en ik had echt het gevoel dat ik voor joker liep, in ieder geval meer opviel dan ik zou willen, want het liefst verdwijn ik in de massa om van daaruit ongezien het leven te observeren. Nu het gangbaar wordt durf ik het wel weer aan.
De vraag is of het zal helpen. Ik hoop het van harte want het is een ramp voor de horeca en de sport en al die mensen die hun baan verliezen. En het voelt ook oneerlijk dat zij in vergelijking met anderen zo’n groot offer moeten brengen, ondanks alle steunmaatregelen. Misschien kunnen we de horeca helpen door het al vroeg op een zuipen te zetten. Of is het toch beter om thuis te blijven? Je weet het niet. Ik hou nog maar even mijn mondkapje op.
Ate Vegter, 3 oktober 2020
ate vegter 