Ik ga een rondje fietsen door Waterland. Eerst bij de rotonde de oude stad uit, dan langs de Waterlandse Zeedijk richting Marken. Bij het einde van de nieuwbouw ga ik de dijk op. Er is amper verkeer en er is geen wind. Het water ligt er uitgestreken bij, rustig en vriendelijk. Het is onvoorstelbaar dat het hier in 1916 zo gewelddadig door de dijk gebroken is, maar toch is dat het geval, ook rechts zie ik water.
In de verte wenken de windmolens, maar bij de afslag Zuiderwoude ga ik rechtsaf. Zo tussen de weilanden is het nog lieflijker. Het is heerlijk weer, de warmste novemberdag sinds ze in De Bilt zijn begonnen te meten. Ze meten nog niet zo lang en wie weet hoe warm het hier ooit was voor de ijstijd. We zijn nu eigenlijk nog steeds aan het smelten. Ik maak mij zorgen over de opwarming van Waterland en geniet van het prachtige weer. Dat zou toch wat zijn als we hier Franse toestanden krijgen qua weer. Dan hoeven we niet meer eindeloos te zeulen met de caravan, maar kunnen we gewoon naar het nieuwe hotel op het Hemmeland.
Bij de kerk van Zuiderwoude hangt een rood spandoek: houd moed, heb lief. Het is fijn om behalve de trapondersteuning van mijn elektrische fiets ook de mentale bemoediging van de mensen van de kerk van Zuiderwoude-Uitdam te ontvangen. Het werkt toch, als je zo’n spandoek leest. Je voelt je geliefd, terwijl dat er niet staat. Hoe lang zouden ze daar over vergaderd hebben? Samen komen we door de crisis. Heb elkaar lief. Mijn hoofd tolt van liefde, maar ik moet verder.
Bij de knotwilgen fiets ik Broek binnen, eerst wat geslinger en dan ben ik al bij de fietstunnel. Langzaam laat ik hem gaan, even bellen bij de bocht en dan als vanzelf licht trappend weer naar boven. Ik zie de parallelweg waarover zoveel te doen is. Zullen ze de onderdoorgang van de N247 overleven? Het is niet voor te stellen wat een herrie ze hier nog voor de kiezen krijgen. Hoe weldadig zal de stilte daarna zijn? Houd moed en let op. Heb lief.
Ate Vegter, 12 november 2020
ate vegter 
1 Comment