Anderhalf jaar geleden ga ik over van urologie naar oncologie. Ik heb daar erg tegenop gezien, maar het maakt eigenlijk niet zoveel uit. Het belangrijkste verschil lijkt in het begin nog wel dat ik nu een vriendelijke en meelevende specialist heb, Vincent, die niet schroomt om duidelijkheid te scheppen ten aanzien van diagnose en verwachtingen:
‘Je hebt nog tweeënhalf jaar wanneer ik met de behandeling start. Dat is de mediaan.’ Mijn hoofd schiet terug naar de collegebanken, de mediaan, o ja, daar waar er het meeste van zijn. Zeg 1234567777, dan is het gemiddelde 4,9 en de mediaan is 7. Zeg 1222234567, dan is het gemiddelde 3,4 en de mediaan 2. Oké, nu weet ik het weer, dus de meeste mensen leven nog 2,5 jaar als hij met zijn medicijnen begint. Ondertussen praat hij gewoon verder en legt uit dat de huidige medicijnen nog genoeg resultaat bieden en dat ik pas over drie maanden hoef terug te komen. Uiteindelijk begint hij een half jaar geleden met zijn behandeling. Reken maar uit. Had ik eerst een pil per dag en een injectie per drie maanden, nu heb ik vier pillen per dag, een infuus per maand en een injectie per drie maanden. Ik moet daar erg aan wennen, maar het valt allemaal erg mee. Het geeft structuur aan je dag en de bijwerkingen heb ik nooit gelezen. Als je even meegerekend hebt, dan heb ik volgens Vincent nu nog twee jaar. Ik vind dat onvoorstelbaar, want ik voelde mij tot voor kort prima. Tot voor kort zeg ik, want de laatste tijd voel ik hier en daar pijn en steeds denk ik, ha, het gaat beginnen: pijn in de rechterknie, pijn in de linker elleboog, pijn op de borst onder de rechter tiet, en steeds denk ik, ik ga een pijndagboekje beginnen, waarin ik alle pijnlijke ontwikkelingen opschrijf, maar steeds verdwijnt de pijn en smelt mijn voornemen in het vergeetboek.
Dus zeg het maar. Sommige mensen zwijgen angstvallig over de dingen waar ze zich het meeste zorgen over maken en houden met koetjes en kalfjes het blije hoofd boven water, maar zo zit ik niet in elkaar. Ik moet erover lullen of schrijven, zodat het door de gehaktmolen van mijn bewustzijn gaat en er ruimte komt voor andere vrolijkheid en ellende. Misschien belast ik daar anderen mee, maar gedeelde pijn is lichter en bovendien hoef je niet per se te luisteren of te lezen. Morgen zal ik mij wel weer druk maken over vuurwerk en roetveegpieten die al geveegd van de pakjesboot afstappen, maar vandaag maak ik graag even een pijnlijke pas op de plaats. Fijne dag! Leef! Op naar de sportschool! 😉
Ate Vegter, 15 november 2020
ate vegter 
Geloof hoop een veel Liefde gewenst
LikeGeliked door 1 persoon
Hey Ate, geraakt door je stukje over kanker. Fijn dat je deelt en schrijft. Dank je! Heb t goed, Henk
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Henk! Fijn dat je meeleest! Love, Ate
LikeLike
Dag lieve Ate, fijn dat je dit deelt. Ik durf mee te lezen, slik. Geniet van de tijd die je hebt, daar ben je best wel goed in. En er schijnt inderdaad een mooi nieuwe lamp achter je. X Petra
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel wel Petra.
Ja, ik vind het zelf eerlijk gezegd nog onvoorstelbaar, maar we zullen zien. Het maakt mij wel meer bewust van het leven.
Liefs,
Ate
LikeLike
Lieve Ate, ik lees ook mee. Een moeilijk proces, dat je ook maar één keer meemaakt. Hoe ga je dan met zoiets om? Fijn dat je anderen daar deelgenoot van maakt. En ook fijn om te lezen dat je er momenten zijn dat je er helemaal niet mee bezig bent. Ik hoop nog lang naar je gelul te mogen luisteren en geschrijf te mogen lezen.
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel lieverd! 😎👍
LikeLike
Hé Ate, deze had ik gemist! Goed en fijn dat je het deelt/gedeeld hebt.
Leef met je/jullie mee. Liefs, Shifra
LikeGeliked door 1 persoon
Natuurlijk lees ik je en ga door met erover lullen en schrijven zoals je dat zegt. Ook nu met deze pijnlijke pas op de plaats vind ik het fijn je te lezen, het hoort bij jouw leven en dat is toch waar je dagelijks over schrijft. Ik wens je nog veel, heel veel dagen om te lullen en te schrijven! Fijn dat je ook momenten hebt dat je er niet zo mee bezig bent!
LikeGeliked door 1 persoon
Hoi Ate, ik maak een hele diepe buiging voor je. Voor de wijze waarop jij omgaat met die K… ziekte.
Laten we hopen dat dokter Vincent het helemaal mis heeft, want ik wil nog heeeel lang deelgenoot blijven van je Wel en Wee.
LikeGeliked door 1 persoon
Ik hoop het ook. Het duurt altijd langer dan je denkt, zegt Judith Herzberg.
LikeLike
Heel dapper Ate, om zo heel eerlijk en open om te gaan met je kanker; ik ben trots op jou!
Wat betreft een ‘pijndagboek’ – dat is misschien wat veel, maar je zou af en toe een ‘parapijngraaf’ in kunnen lassen in je verhaal. Dan hou je het toch bij – voor jezelf en voor anderen.
Your sorrow is carried by many! Love you ❤️
LikeGeliked door 1 persoon
Dankjewel Bram, ik stel dat zeer op prijs 😎👍❤️
LikeLike
Wat ben je toch ook en blijf je toch ook een (h)eerlijke ouwehoer. Ate lekker blijven lullen. 💋
LikeGeliked door 1 persoon
En dan sta ik in het hokje anoniem. Ook wel eens lekker. 😊 al is het maar voor even.
LikeGeliked door 1 persoon
Hé Jeanne! Altijd leuk om weer iets van jou te horen! Gaat het goed, lekker of houdt het niet over? Jammer dat ik niet zomaar effe langs kan komen. 😘
LikeLike