2007 Het leger inzetten

Ik zit in die zomer van 1976 loom en vermoeid in de kamer van de compagnies-sergeant-majoor, een beetje te kletsen met een paar manschappen. Het is bloedheet en er is niet veel te doen. We luisteren een beetje naar de radio en wanneer het nieuws erop komt zet de majoor het geluid wat harder. 

Het nieuws gaat over de warmte van deze zomer die hier en daar ongenadig toeslaat en opeens zitten we allemaal rechtop wanneer we horen dat de Posbank in de fik staat en dat vrijwilligers die willen helpen bij het blussen zich kunnen melden op de Saxen Weimar Kazerne. Dat is onze kazerne! Fuck! En niemand weet hier iets! Terwijl ik nog luister zie ik in mijn ooghoek de eerste mensen al door de poort naar binnenlopen. Ze kijken wat onthand rond. Ondertussen is de majoor al opgesprongen. Hij zet iedereen aan het werk en spoedt zich naar de kamer van de kapitein. Een paar sergeanten rennen naar buiten om iedereen op te vangen en even later staan er zes drietonners klaar om de vrijwilligers naar de rand van de vuurzee te brengen. Het wordt een intensieve dag en ’s avonds mag de bar een uur langer open. Zo doen we dat.

Ook nu gaan er geluiden op om het leger in te zetten bij het vaccineren. Misschien niet om zelf te prikken, maar om te helpen bij de logistiek. Het lijkt mij een heel goed plan en er zijn ook genoeg hospikken die goed kunnen prikken. Niet alleen zijn militairen snel inzetbaar, ze zijn ook altijd op het onverwachte voorbereid en wie de normale routine van het militaire leven kent weet dat ze het ook heel erg leuk vinden om op een andere manier in actie te komen en zo een directe bijdrage te leveren aan de bestrijding van het virus. Het is meer ongebruikelijk om het leger niet in te zetten dan om dat wel te doen wanneer de vijand in beeld is.

Ate Vegter, 19 december 2020

Samen een ijsje eten:
www.atevegter.wordpress.com/12