We zitten te bingewatchen naar Trapped, een retespannende politieserie die zich afspeelt in IJsland, met een paar moorden in een kleine gemeenschap en een goede politieagent die het moet opnemen tegen een agent die alleen aan zichzelf denkt en een hoeveelheid sneeuw waar je voor beide kerstdagen wel genoeg aan hebt. Mocht je behoefte hebben aan een witte kerst, kijk dan naar Trapped.
Na aflevering zeven bedenken we dat we nog even naar buiten willen. Het loopt al tegen het einde van de middag en straks is het donker en daar zijn we al op weg voor een rondje Vesting, maar deze keer lopen we langs de andere kant van de snelweg, Piep op roze-witte skates, Lief op zwart-witte Veja’s en ik op rode Airmaxies en het loopt lekker, zo even ertussenuit.
Ter hoogte van de Grote Kerk begint het te regenen terwijl de zon nog niet weg is en daar is hij al: de regenboog, de grote verzoener van tegenstellingen en hij raakt de eenzame Grote Kerk, die vanavond zo graag een vol huis had gehad en hij troost de kerk met een kus, met zijn allesomvattende liefde en verdraagzaamheid. Iedereen weet natuurlijk dat de regenboog staat voor het verbond dat God na de zondvloed met de wereld sluit, dat hij belooft de wereld nooit meer door water te laten vergaan en al zullen de mensen in Zeeland 1953 zich daarover verwonderd hebben, tot nu toe heeft hij wel woord gehouden.
Hij weet natuurlijk ook dat het kleurrijke symbool dat hij kiest voor zijn verbond later ook gekozen zal worden door de wereldwijde kleurrijke gay community. En God weet dan ook al dat Johannes later over hem zal schrijven dat God de wereld liefheeft en hij laat het maar zo want hij weet dat het zo is en hij denkt, misschien kunnen de mensen er nog iets van leren en elkaar eindelijk zien als gelijken en dat het er niet om gaat dat je gelijk hebt, maar dat je gelijk bent, allemaal. En diep in hun hart weten de mensen dat natuurlijk wel, denkt God, maar ze zijn soms bang om het toe te laten, omdat ze er onzeker van worden, wanneer dat wat ze zelf voelen niet voor alle mensen gelijk is. Ja, zegt God, ik hou ook van mensen die zich anders voelen, want ik hou juist van de diversiteit van mensen, ik hou heel erg van de diversiteit in de schepping, kijk maar naar de natuur druiloor, daar zijn toch ook niet alle bomen hetzelfde, dus de beuk kan niet zeggen dat de berk een eikel is, want ik hou van alle bomen en van alle mensen. Ik hou namelijk van de wereld.
Ik wil een foto maken van het moment maar ik krijg mijn iPhone niet zo snel te pakken en op het moment dat ik afdruk is de regenboog al bijna weer verdwenen, maar je weet hoe het is met symbolen, ze gelden ook als je ze niet ziet. Het begint al wat harder te regenen en we lopen gauw verder, naar de stoplichten, de weg onderdoor, naar oma toe, waar ik eindelijk kan plassen en waar we een kopje koffiedrinken. Dan gaan we weer naar huis en kijken verder naar aflevering acht. Sneeuw. ’s Avonds pakken we de kadootjes uit.
Ate Vegter, 25 december 2020
Over Johan Cruijff en mijn vader:
www.atevegter.wordpress.com/14
ate vegter 