2016 De Top 2000

De Top 2000 is weer bezig. Ze beginnen steeds eerder. Eerst begonnen ze op eerste kerstdag twaalf uur, toen om negen uur en nu beginnen ze al op kerstavond om middernacht en op de een of andere manier zap ik erlangs op televisie. Je weet niet meer hoe dat gaat tegenwoordig, maar voor je het weet zit je naar de radio te kijken terwijl je naar de televisie luistert.

Ik vond het wel een interessant begin met al snel een nummer van Joy Division, die depressieve band uit Londen, die mij altijd doet denken aan mijn roommate uit de kibboets in Israël, die mij muzikaal opvoedde in die tijd en me een elpee van Joy Division gaf, en later kreeg ik van hem Stronger than Pride van Sade, mijn laatste elpee voordat de cd definitief zijn intrede deed. Inmiddels heb ik alweer heel wat elpees gekocht en gekregen, vooral van M., die mij regelmatig een muzikaal duwtje in de rug geeft, onder andere het onvergeeflijk mooie Illinoise van Sufjan Stevens en het spannende Cure for Pain van Morphine. Kun je ongehoord kopen en luisteren of streamen.

En daar is Rob de Nijs al met Zondag, een heerlijk nummer, zoals zoveel nummers van deze levenslang talentvolle jongen die net als Ernst Daniël Smid de moed heeft opgebracht om ondanks zijn ziekte van Parkinson toch op televisie te blijven komen, wat ik geweldig moedig vind, want je hoeft je niet te schamen voor welke ziekte dan ook en daar zijn zij misschien ongewild een goed voorbeeld van en de Top 2000 is zo rechtvaardig om mensen die ernstig ziek zijn of overleden juist dat jaar extra aandacht en veel hoge noteringen te geven, zoals we al eerder hoorden bij David Bowie en Ramses Shaffy. Verder is de Top 2000 gewoon lekker om naar te luisteren in de auto of als muzikaal behang op de achtergrond, tot je het weer zat bent en weer naar echt mooie muziek wil luisteren, want zo is het ook wel een beetje. 

Ate Vegter, 27 december 2020

warme dagen:
www.atevegter.wordpress.com/16