Mijn eerste schaatsherinneringen gaan terug naar het Prinsenpark in Apeldoorn. We gaan er met een sleetje heen en trekken elkaar voort. Om ons heen schaatsen de mensen hun rondjes, onder wie mijn ouders, denk ik. Sneeuw, ijs, schaatsgeluiden, wintergeluk.
Wanneer ik acht jaar oud ben verhuizen we naar Rotterdam, naar het huis aan het water. Op het ijs van de ringvaart tussen Ringdijk en Schiebroeksesingel zullen we heel wat slagen maken. In de kelder liggen stapels ongeorganiseerde Friese doorlopers, houten noren en gewone houten schaatsen die te groot of te klein zijn. Mijn vader is de enige die noren met schoenen heeft. Pas jaren later koopt mijn broer zijn eerste paar hockeyschaatsen, waarmee hij iedereen qua snelheid en behendigheid op de korte baan de loef afsteekt. Mijn ander broers zijn meer van de lange afstand. Ik ben meer een huis-tuin-en-keukenschaatser die het al heel wat vindt als hij tot aan de Straatweg heeft geschaatst. Samen met Sirach vanaf Plaswijck terug over de Achterplas, terwijl het water al 2 cm op het ijs staat, herinner ik mij nog goed.
Pas jaren later in Amsterdam koop ik mijn eerste echte lage noren. Het is vlak voor de komst van de klapschaats en mijn schaatsen zijn, hoe nieuw ook, direct ouderwets, wat ik wel oké vind, alsof ik ze al jaren heb. Ik vervang de witte veters door paarse en gebruik de beschermers van mijn vaders schaatsen, die ik voor dat doel al die jaren bewaard heb. Ik schaats met zijn bontmuts op, echt bont, dat vinden de mensen dan nog mooi en het is lekker warm, net als de echte bontjas van mijn moeder waar ik nog langer geleden op zondag in de kerk tegenaan kruip. In Amsterdam heb ik vaak op de grachten geschaatst en een enkele keer bij Botshol. Eén keer heb ik in Leiden met vriend Frans een toertocht gemaakt van 30 kilometer.
Sinds ik in Monnickendam woon is de Gouwzee een paar keer begaanbaar geweest. Een rondje Monnickendam, Marken, Volendam is voor mij net te doen. Meestal is er een mooie schaatsbaan schoongeveegd. Soms is er koek en zopie. Je hoeft dat allemaal niet te reguleren, dat is gewoon het leven zoals het gaat. Blijf daar alsjeblieft af met je regels, maar dit terzijde. Laat Strandvier gewoon chocolademelk verkopen en erwtensoep en hotdogs en de hele mieterse teringzooi en doe niet alsof Hollandse koopmansgeest een misdrijf is, maar ik dwaal af. Ik moet me daar niet over opwinden.
Donderdag hebben Piep en ik nieuwe schaatsen voor haar gekocht bij De Jong. Het was fantastisch om te zien hoe vanzelfsprekend ze er even later op wegschaatst, alsof ze nooit anders gedaan heeft. Ik zelf bind ook nog maar even de oude ijzers onder om een paar slagen te maken. Sneeuw, ijs, schaatsgeluiden, wintergeluk.
Ate Vegter, 14 februari 2021
O, zoete tijd – de eerste huurder:
www.atevegter.wordpress.com/68
ate vegter 
Mijn eerste schaatsbewegingen waren op een plas in het weiland achter onze boerderij net buiten Hengelo. Met stoel en moeders hand lukte het om krabbelend over het ijs te gaan.
Later verhuisd naar Leiden en daar verder gegaan met lage Noren. In de middelbare schooltijd, met de meiden, pret maken op slootjes en een enkele keer op een ijsbaan. Mooie tijden.
Weer later naar de hoge Noren en rondjes op de Nieuwkoopse Plassen, maar ook van Leiden naar de Kagerplas.
En niet te vergeten de legendarische Elfstegentocht dwars door Leiden.
Inmiddels zijn de schaatsen opgeborgen en geniet ik van de schaatspret van anderen.
LikeGeliked door 1 persoon
Mooi verhaal Herman. Dat van die Elfstegentocht in Leiden wist ik niet, terwijl ik daar toch twee jaar gewoond heb, maar ja, geen strenge winters hè.
LikeLike