Het probleem is dat het virus precies dezelfde dingen leuk vindt als wij: het virus houdt ook van gezelligheid, carnaval en met z’n allen op een kluitje op het ijs staan. Prachtig vindt het virus dat, want hoe dichter wij op elkaar staan, hoe gemakkelijker het virus kan overspringen en daar is het allemaal om te doen, de grote sprong van de ene mens naar de andere zo gemakkelijk mogelijk maken.
Je leest wel eens dat gezinnen het zo moeilijk hebben, nu iedereen thuis moet werken, maar hier lees je dat alleenstaanden het nog veel moeilijker hebben. De reuring in een gezin, de gewone dingen, de kleine ruzies, de knuffels, de gezamenlijke maaltijden, dat wat wij het gezinsleven noemen is precies wat goed is voor je geest, al dat gedoe maakt het gemakkelijker om het vol te houden. Als alleengaande heb je geen gezinsleven. Je moet het doen met het basisleven. Alleen koken, alleen eten, alleen tv kijken, alleen slapen, alleen wakker worden. Daar komt nu nog bij alleen werken en daar gaat nu nog af gezellig samen uitgaan. Je snapt wel dat de alleenzijnde het een stuk moeilijker heeft dan het gezinslid. Als alleenwonende ben je nergens lid van.
Veel mensen zijn nu zoveel mogelijk alleen, maar dat hoeft niet. Je mag gelukkig nog één andere persoon ontvangen en mag je ook alleen bij een ander op bezoek. Je mag zelfs bij een gezin op bezoek als je dat al zou willen. Het liefst zou het OMT zien dat je helemaal niemand zag, maar daar begint de schoen toch te wringen. Doe wat mag en zoek andere mensen op. Het is goed om even te kletsen, samen plaatjes te draaien of samen te eten. Het is allemaal al minimaal, dus het is extra belangrijk dat je dat wat mag ook doet. Ga er op uit, maak elke dag een ommetje, en zorg dat je leven binnen de grenzen van de anderhalvemetersamenleving zo gevarieerd en interessant mogelijk is. Doe meer met z’n tweeën, dan hou je het langer vol. En kom gerust langs, in je eentje.
Ate Vegter, 18 februari 2021
Mijn vader in een glansrol: De nieuwe huurder:
www.atevegter.wordpress.com/72
ate vegter 