Boeken over de dood zijn er genoeg. Je hoeft de Bijbel maar op te slaan en de eerstgeborene aller tijden hakt gelijk zijn jongste broertje in de pan om daarna zelf de vermoorde onschuld te gaan uithangen. En je hoeft Netflix maar aan te zetten en de moordzaken liggen voor het oprapen: wie heeft het gedaan, wat heeft hij gedaan en hoe dan? Ik ben nog op zoek naar een serie waar een vrouw de dader is. Vaak is er aan het eind een plotselinge wending en (spoiler alert) blijkt de aardige buurman een gewetenloze moordenaar (The Killing).
Maar dat is allemaal geweld. Boeken over de gewone huis- tuin- en keukendood zijn er niet zoveel, maar toevallig ligt hier op mijn bureau een prachtig boek van Stine Jensen over de dood. Het heet: Alles wat was, met als ondertitel: Hoe ga je om met afscheid. Nou dan weet je wel hoe laat het is, dit is echt serious business, dit lees je niet voor je plezier.
En toch – en toch hebben Piep en ik dit boek de laatste tijd met heel veel plezier gelezen. We waren ook wel eens verdrietig, maar we vonden het ook heel mooi. Het gaat, dat dacht je al, over de dood, maar het gaat meer nog over hoe je daar mee omgaat. En het gaat ook over afscheid nemen in andere situaties. Want als je konijn doodgaat, dan moet je afscheid nemen, wij weten er alles van, maar ook als je gaat verhuizen, en zelfs al doe je niks en er gaat iemand anders verhuizen, dan moet je ook afscheid nemen. En hoe doe je dat dan?
In Alles wat was staan talloze verhalen in van andere kinderen rond Pieps leeftijd, die allemaal op de een of andere manier met afscheid nemen te maken hebben gehad of misschien ook niet, maar dan willen ze graag vertellen wat zij er van vinden en wat er bijvoorbeeld gebeurt wanneer je dood gaat. Waar ben je dan en wat gebeurt er met je lichaam? Dat klinkt een beetje luguber, maar troost je, de dood gaat altijd over de dood van een ander. Als je een van de kinderen hoort zeggen ik ben dood, dan zijn ze aan het spelen en als je een volwassene hoort zeggen: ik was dood, dan weet je dat hij weer eens aan het overdrijven is.
Zonder dollen, het is een prachtig boek, niet alleen voor mensen die doodgaan, maar ook voor mensen die denken dat ze nog wel even de tijd hebben of erger nog, types die denken dat ze de dans zullen ontspringen zoals wijlen Harry Mulisch. Veel plezier met de dood! Fijne dag! Blijf negatief!
Ate O. Vegter, 23 februari 2021
Mijn eerste verhaal ooit:
www.atevegter.wordpress.com/78
ate vegter 
Moeilijk om mee om te gaan lijkt me, en toch krijgen we er allemaal mee te maken. Fijn dat je er zo open mee om gaat Ate, en ook samen met Piep. Het zou ook iets voor Martin kunnen zijn. Dank voor het schrijven erover!
LikeGeliked door 1 persoon
Het is voor ons heel gewoon. Sofieke gaat er een boekbespreking over houden. Martin, jij en ik hebben nu een waarschuwing gehad, naar anderen zullen ons nog voorgaan Bram. Ik vind het fijn om er mee bezig te zijn. Het geeft diepte en betekenis aan mijn leven. En het schrijven helpt ook natuurlijk
LikeLike