Mijn jongste broertje was van de week jarig. Hij werd zeventig. Hij vindt het raar als ik hem mijn jongste broertje noem: ‘We zijn met vier broers en jij bent volgens mij de jongste,’ zegt hij. Daar is geen speld tussen te krijgen, maar: ‘Ik ben natuurlijk niet mijn eigen jongste broertje dus jij bent echt mijn jongste broertje,’ zeg ik. Hij kijkt alsof hij water ziet branden. ‘Je zou er trots op moeten zijn,’ zeg ik, ‘want ik ben de enige die je mijn jongste broertje mag noemen en dat moet je niet te licht opvatten.’ Ik ben zelf altijd heel tevreden geweest met mijn positie als jongste broertje. Het is een rol die naarmate je ouder wordt steeds meer glans krijgt.
Ik vind het ook heel bijzonder om vader te zijn en ben blij dat onze dochter ons altijd papa en mama noemt. Ze mag ons gerust bij de voornaam noemen, maar dat zou ik toch een verlies vinden. Tenslotte is zij de enige ter wereld die ons papa en mama mag noemen en daar moet je niet nonchalant mee omgaan. Haar kinderen zijn ook de enige die ons straks opa en oma mogen noemen, maar laat ik niet op de zaken vooruit lopen. Ze gaat dit jaar nog maar net naar de middelbare school, maar ik ben nu toch al trots op mijn toekomstige rol als opa. Ik weet niet of er veel kleinkinderen zijn die hun grootouders bij de voornaam noemen, het klinkt ook wel heel erg lief moet ik zeggen, maar ik zou er toch bezwaar tegen hebben, terwijl ik verder eigenlijk alles goed vind. Onze dochter Piep noemt mijn moeder bijvoorbeeld altijd de oma die dood is. Dat is niet alleen waar, maar ook duidelijk. Bij de opa’s zou dat geen zier helpen, want haar beide opa’s zijn al overleden en dan schiet je er niks mee op.
Ik zou zeggen, koester de rollen die je hebt, want ze kunnen zomaar afgelopen zijn, je snapt wel wat ik bedoel. En iedereen maar bij de voornaam noemen, dat is ook iets van de jaren zestig van de vorige eeuw, toen iedereen nog in z’n blootje liep. Dat doen we ook niet meer gelukkig.
Ate Vegter, 19 maart 2021
Over de Wijnroute:
www.atevegter.wordpress.com/103
ate vegter 
Als jongste broertje had ik twee spelden nodig – ze waren niet tussen jouw en mijn opmerking te krijgen, dus volgens mij zitten we goed.
Ja, de rollen koesteren is mooi gezegd. Ik vind ook dat we daardoor respect voor elkaar leren (maar dan val ik in een ander verhaal).
Ik kan jou wel alvast ‘mijn jongste opa’ noemen!
LikeGeliked door 1 persoon