2112 Op het randje

Vanmorgen heb ik de Volvo naar de garage gebracht. Dat klinkt eenvoudiger dan het is maar het is makkelijker dan het was. Ik ben van garage veranderd. Ik was altijd heel tevreden met Nordicar in Heerhugowaard, maar vond het ook iedere keer een heel eind rijden. En ik heb goede berichten gehoord over Garage Monnickendam. Ik ben er al eens eerder geweest voor een nieuwe accu en nu dan voor de APK.

Ik ben mooi op tijd en geef aan de balie nog wat kleine bijzonderheden door. Het contact is vriendelijk, maar ik heb deze broeder nog niet eerder gezien. Hij kijkt in het grote afsprakenboek en leest: Vechter met ch? Nee, zeg ik, het is Vegter met de g van goed, zoals mijn goede vader zei. Waarom zeg ik dat? Ik moet ook mijn adres doorgeven, want ik sta nog niet in het systeem. Dat gaat verder zonder haperen. Ik hou helemaal niet van dit soort gesprekjes en ben blij dat ik weer buiten sta. Ik loop langs de bakker en weersta de aanvechting om vier saucijzenbroodjes voor de prijs van drie te kopen, ook omdat ik weet dat ik dan moet wachten totdat ze warm zijn en het is net zo lekker helder weer en ik zou vaker door de stad moeten lopen in plaats van over de Vesting en wat is het toch een mooie stad.

Bij de haven maak ik een paar foto’s. Je kan hier niet gewoon doorlopen. De boten wachten op de wind en het water wacht op de zon. Als alle vogels zijn begonnen hun nesten te bouwen, waar wachten wij dan nog op? Het is goed om in een havenstad aan zee te wonen. Ik hou van grenzen en sta graag op het randje van de kade. Ik loop door de Groote Noord langs de Boekenbieb en het gesloten atelier van Rob Cerneüs. Wat een verlies dat hij er niet meer is. Over het Zuideinde en door de steeg loop ik naar huis, waar ik een kopje koffie zet zonder saucijzenbroodjes. Ik zet de Rolling Stones op om het voorjaar te vieren. Paint it black, voor Rob. De Volvo komt vlekkeloos door de APK.

Ate O. Vegter, 26 maart 2021

De dag dat mijn vader stierf:
www.atevegter.wordpress.com/112