2171 Haast!

Eigenlijk heb ik altijd haast. Dat zou helemaal niet hoeven, want ik heb alle tijd, maar als ik alleen dat zou zijn wat nodig was, ja, dan waren we gauw klaar, wat op zich wel fijn is voor iemand die altijd gehaast is. Ik wil altijd verder zijn dan ik ben. Zelden ben ik ontspannen aanwezig in het nu. Daarom hou ik ook zou van hardlopen en vliegen, dat laatste weliswaar in een vliegtuig, maar toch. Ik kan er erg van genieten.

Gewoon lopen is een crime, het gaat mij veel te langzaam. Wandelen is nog erger. Fietsen is al een stuk beter, maar het beste is voor mensen die haast hebben de elektrische fiets. Ik heb het ding nu ongeveer een jaar en het bevalt mij beter dan hardloopschoenen en vliegtickets bij elkaar. Laatst las ik tot mijn grote ontsteltenis dat mijn zus op haar elektrische fiets het hele land doorkruist met maximaal ondersteuning 1 of 2, anders gebruikt ze niet genoeg spierkracht en ziet ze te weinig. Ik kon het niet geloven, las het nog een keer, maar het stond er echt. Ik wist niet eens dat 1 en 2 er op zat. Ik rij in de stad altijd op 5 en buiten de stad op 9. Je hoeft dan de trapper maar amper aan te raken en je schiet al vooruit. Het gaat mij ook wel eens te snel, zeker als de situatie wat onoverzichtelijker wordt en ik ben het ook met je eens dat wielrenners en bejaarden op elektrische fietsen sowieso altijd asociaal veel te hard rijden, maar ik kan niet anders. Ik probeer het wel. Lekker rustig over de dijk in een matig gangetje, maar ik verveel me dan te pletter, terwijl er genoeg te zien is op de Waterlandse Zeedijk, zowel links als rechts. Ik zou misschien wat meer verveling moeten toelaten.

Nee, het zal mij niet verbazen wanneer ik mijzelf binnenkort op de eerste hulp aantref, maar zelfs die wetenschap maakt niet dat ik rustiger fiets. Ik zie dan ook weinig van de omgeving, dat snap ik wel, maar dat interesseert mij eigenlijk niet. Ik wil alleen maar naar huis. Basta. Met de Volvo XC70 heb ik precies hetzelfde, Ik gebruik de cruise control wel, maar het is buitengewoon saai en slaapverwekkend. Wat dat betreft reed die oude 240 heel wat robuuster. Daar leek het bij 90 kilometer per uur al alsof ik flink de sokken erin had. Ik kroop vooruit, maar het voelde alsof ik vaart maakte. En daar gaat het om. Vaart maken! Vooruit! Doorlezen! Schiet op! Het moet af! Klaar! Zo. Hè, hè! Eindelijk rust. Fijne dag!

Ate O. Vegter, 19 mei 2021

Onder de hoogtezon:
www.atevegter.wordpress.com/171