Ik schrijf maar even tussen de buien door. Het is net een tijdje droog en dat lijkt op dit moment wel iets bijzonders te gaan worden. Het regent meer wel dan niet. Het regent zo veel dat het grondwater sinds drie jaar eindelijk weer op het normale peil is. Het moet toch niet gekker worden. Zo normaal heb ik het nog niet eerder meegemaakt.
We waren er even een paar dagen tussenuit, even van Waterland naar het hoge land van Twente en de Achterhoek. Buienradar had gelijk, de buien waren niet lokaal, zelfs niet regionaal. Het was allemaal nationale nattigheid, Songfestival of niet. Gelukkig viel het de tweede dag mee en konden we een mooie fietstocht maken zonder regen. Ook in Duitsland bleef het droog, je zit pal aan de grens daar.
Terug in Waterland begon het weer, maandag hagelde het zelfs. De tuin schreeuwde om genade: zo is het wel genoeg hoor! We hadden toen het even droog was het gras gemaaid en dat was mooi op tijd, want de grasmaaier was nog maar amper opgeborgen of het begon alweer. Heel goed voor je tuin, zeggen ze dan en inderdaad, hij is nog nooit zo groen geweest. Alleen was door de storm de paarse sering finaal omgewaaid. We hebben hem moet bijspalken. Even een paaltje in de grond slaan en een touwtje er omheen. Nu kan hij weer mooi verder seringen.
Als je niet weet wat er gebeurd is staat hij er prachtig bij, maar geldt dat niet ook voor onze eigen levens? Laten we niet altijd de mooie bloeiende kant zien en verhullen we niet al te graag onze spalkjes en andere steun biedende middelen om het allemaal een beetje vol te houden? Daar heeft een ander toch niks mee te maken? Dat is misschien waar, maar het is toch ook fijn om te weten dat niet altijd en overal de zon schijnt en dat het in elk leven wel eens regent. Het is nu weer even droog. Fijne dag!
Ate O. Vegter, 27 mei 2021
Kruisweg:
www.atevegter.wordpress.com/179
ate vegter 