2204 Herboren

Donderdagmorgen half elf heb ik een afspraak met acupuncturiste Monique Plat in het Dijklander Oost in Volendam. Ik ben mooi op tijd en maak een foto van een foto in de wachtkamer. Dan hoor ik mijn naam achter mij. Ik sta op en draai mij om. Daar staat Monique. We lopen naar haar praktijkruime met een bureau en een werktafel. Eerst doen we de administratie. Talloze vragen. Ik vraag wat leverbloed is want dat ken ik niet. Vervolgens word ik ingeleid in de Chinese acupunctuur.

Dan mag ik op de behandeltafel gaan liggen. Ik ontspan. Monique zoekt haar weg met kleine kneepjes en plaatst vervolgens minieme naalden in mijn wang, kaak, schouders, ellebogen, handen, knieën en enkels. Volgende keer komen de grotere naalden. We bouwen het langzaam op. Ze plaatst een warme lamp rechts naast mijn hoofd. Zo blijf ik een half uur liggen. Ik droom weg in de wolken, roze, blauw, geel, violet. Ik val en dwaal en vlieg en schrik wakker, ik ontspan en adem langzaam en verbonden, met lange halen. Ik val opnieuw en draai in duizelingwekkende diepten naar beneden. Daar staat Monique, die zegt dat ze de naalden er weer uithaalt. Daarna gaat ze met een soort brandende sigaar vlak langs mijn gezicht, of misschien doet ze dat wel voordat ze de naalden eruit haalt. De lamp gaat uit en ik kom langzaam weer bij. Ik ga zitten en sta op. Alles langzaam. Ik ga aan het bureau zitten, waar de factuur ligt. We praten nog wat na en maken een volgende afspraak. Dan wankel ik naar buiten, omarmd door de warme lucht. Ik stap in de Volvo, zet de airco op koud en rij rustig naar huis.

Ik ben nu net op tijd voor de afspraak met de pedicure op het Zuideinde. Ik ken dat woord eigenlijk alleen van mijn moeder, totdat ik kortgeleden ontdek dat mijn broers en zussen allemaal naar de pedicure gaan. Ik ga in een grote behandelstoel zitten. Het is fantastisch. Dit had ik veel eerder moeten doen, maar daar is het nu te laat voor.

Ate Vegter, 20 juni 2021

David Bowie, al vijf jaar dood:
www.atevegter.wordpress.com/204

Advertentie