2223 Afgelopen!

Het is de laatste week voor de grote vakantie. Nog even en we mogen weg. Woensdag was de musical: ‘Dat kan je toch niet doeoeoen!?’ en gisteren alweer de laatste dag van het schooljaar en daarmee van de hele basisschoolperiode met uitzwaaien en al. O, o, o, wat hebben we het leuk gehad, maar voorbij is voorbij. Dan moet Lief nog een paar dagen werken en als alles volgens plan verloopt, vertrekken we op donderdag 15 juli naar Frankrijk.

Dat is te zeggen, als alles goed gaat. Want normaal heb je al de gebruikelijke voorbereidingsstress, met inpakken en de banden en de verdere conditie van de auto en de caravan, en de hele papierwinkel natuurlijk, maar dit jaar komt daar nog coronastress bij. Al weken worden we de kop gek gezeurd over allerlei regels die per land ook nog eens iedere keer veranderen. Wat dat betreft kunnen we dit jaar wel spreken van een avontuur voordat we op weg zijn.

Zelf ben ik al enige tijd geleden dubbel geprikt en mijn QR-code werkt als een tierelier, maar Lief krijgt pas maandag haar laatste vaccinatie en moet dan alsnog een test doen en ook Piep is de klos. Een en ander staat gepland op woensdagmorgen en dan moet we binnen 72 uur in Frankrijk zijn, waar niemand ook maar iets zal controleren heb ik gelezen, maar je weet het nooit met die Fransen. En dan heb ik het nog niet eens over de mogelijkheid dat een van de twee tests positief uitvalt en dat we in quarantaine moeten. Dat kan eigenlijk niet en daarom blijven we de laatste week maar angstvallig in huis.

Soms denk ik wel eens aan Tika, de dochter van Tita Tovenaar, als jullie die nog kennen. Die kon met een simpele toverspreuk de tijd stilzetten: ‘En gaat het niet zoals ik wil, dan doe ik dit… en alles staat stil!’ Laat ik dat ook eens proberen. O jee, het werkt! Fantastisch! Ik zet de tijd weer aan als we in Frankrijk zijn. Tot dan! Au revoir!

Ate F. Vegter, 9 juli 2021

De tijd verglijdt in poëzie:
www.atevegter.wordpress.com/223