Onderweg naar Versailles komen we een verhuiswagen tegen van VOS. Deventer, Groningen, Ittervoort, Holland staat er op de achterkant. Het is vast de kleinzoon van H. VOS Verhuizingen, waarmee wij in 1961 van Apeldoorn naar Rotterdam verhuisden. Ik was acht en ging net over van de tweede naar de derde en de juf zei dat ze het jammer vond dat ik wegging, omdat ik net wat beter ging schrijven. Het is vreemd hoe sommige kleine gebeurtenissen je altijd bijblijven.
Ik kan mij nog herinneren dat mijn broer en ik met de verhuiswagen mee mochten rijden en onze fietsen moesten dan helemaal achterin, dan konden we samen op de fiets onze nieuwe buurt verkennen. Ik weet niet meer of we dat gedaan hebben. Wel weet ik nog dat de jongens van Wieger de Groot, een kerkelijk bevriende tapijthandelaar, bezig waren het tapijt te leggen op de slaapkamer van mijn ouders. Ik keek toe hoe ze het deden en nam toen in de badkamer een slokje water, wat ik onmiddellijk weer uitspuugde. Het Rotterdamse water was in 1961 nog niet te drinken. Jarenlang hebben we allerlei waterfilters in huis gehad om de nood enigszins te lenigen, totdat het opeens niet meer zo beroerd smaakte als vroeger.
Eindelijk zij we dan zijn op onze laatste bestemming aangekomen en komt het einde van de vakantie in zicht. Gisteren zijn we al naar het Paleis van Versailles geweest, waar Louis Quatorze ons verwelkomt en nog even onze aandacht vestigt op de met bladgouden tierelantijnen beklede dakranden: ‘Ideetje van mijn moeder,’ zegt hij, ‘die was altijd nogal uitbundig en dat draag je dan graag over op je kinderen, hè. Ik geniet er wel van hoor, maar van mij had het niet gehoeven, al schittert de zon er wel mooi in.’
We rijden om het Petit Parc en het Grand Parc heen en dat is toch een ritje van zo’n zeventien kilometer. Ik denk dat heel Monnickendam er gemakkelijk in past, maar waarom zou je dat doen? Het zou wel lachen zijn, maar wie spreekt er nog Frans tegenwoordig? We gaan een hapje eten bij een lokaal Frans restaurant, maar dat is dicht, dan maar bij de Japanner, hè nee, alweer sushi, dan bij de Indiaas, nee, ik heb niet zoveel honger, dan toch maar bij de Jap, nee, daar zit een pizzeria waar het heel druk is, die moet goed zijn. Het eten is lekker en de bediening attent, grappig en vriendelijk. We snappen dat het hier druk is en dan is het ook al gauw gezellig, al rijden ze pal voor de deur wel mijn spiegel aan gort.
Ate Vegter, 1 augustus 2021
Poes is boos:
www.atevegter.wordpress.com/246
ate vegter 