2294 Moeder op zolder

Wanneer je de zolder opruimt kom je van alles tegen. Oude spullen, nieuwe spullen, dozen met boeken en dozen met mappen, mappen met papieren en mappen met foto’s. Eén ding is zeker. Dit is niet de toekomst, hier ligt het verleden, herinneringen opgetast in oud papier. Er gaat veel weg en er gaat ook van alles op Marktplaats, waar nog wel belangstelling is voor de wieg en de Stokkestoel. We hebben nog hockeyschaatsen (33-36), een poppenwagen, een koe als loopfietsje, een Rietveldstoel, een Fisher Price kassa en een aircooler. Kom maar langs.

Ik neem wat oude foto’s door en wil er graag een met jullie delen. Het is een oude ansichtkaart van Marum West, Stationstraat. De Stationstraat kan ik in Marum niet vinden, maar er is wel de voormalige halte Marum West van de NTM (Drachtster Tram) aan de Marktstraat 31, schuin tegenover het huis waar mijn opa en opoe en mijn moeder gewoond hebben. Je ziet de kinderen kijken naar de fotograaf. Het meisje in de witte jurk links is mijn moeder. Ze heeft de ansichtkaart jaren bewaard en in 1942 naar mijn vader gestuurd, waarmee ze op dat moment verloofd is:

Aan Den Heer D. Vegter
Zuiderstraat 45 (dit adres in Sappemeer is ook niet meer te vinden!)
Sappemeer

Beste Dirk,
Je zult wel vreemd opkijken
nog een kaartje uit Marum
te krijgen, maar we kregen een
brief van S Kapinga. Deze
schreef o.m. of we dat meubelalbum
even wilden terugsturen, dus wil jij
nu nog even meenemen. Er zat ook
een stukje oude stof in de brief voor
stoelen. We moesten maar eens zien.
Onne heeft vanmorgen een schoenenbon
gekregen. Ate was vanmorgen om 10 uur
weer thuis. Hij en Joh. hadden de
tocht best volbracht. Ze waren om
kwart voor vijf al in Leeuwarden
gearriveerd. Nu ik eindig hoor, want
het is vrijdagmorgen en dus…
Hartelijk Gegroet aan allen, Joukje
P.S Wil je dit kaartje
even weer meenemen.
daag.

Ik vraag me af waarom ze niet schrijft Lieve Derk, maar Beste Dirk, maar mijn moeder noemde mijn vader altijd Dirk, terwijl hij Derk heette. Ik weet niet waarom. En dat lieve is niet echt iets voor mijn moeder. Het is ook meer van deze tijd om iedereen maar lief te vinden. Mijn moeder is meer van We moesten maar eens zien. Zo heeft ze mij ook opgevoed, wanneer ik weer eens met een paniekverhaal thuiskwam. ‘Ga maar even de tafel dekken,’ zei ze dan, uit ervaring wetend dat gewone dingen troost kunnen brengen. Mijn vader heeft goed naar haar geluisterd en het kaartje even weer meegenomen. Het is een wonder dat we het hier na tachtig jaar nog kunnen lezen. Fijne dag!

Ate Vegter, 17 september 2021

Noodweer in Monnickendam:
www.atevegter.wordpress.com/294