2310 Trommel van toen

Wanneer ik ga opruimen kom ik vanzelf het verleden tegen. Stapels papieren, foto’s, mappen, fotoalbums, kratten, dozen ben ik aan het uitzoeken. In een oud Zeeuws koektrommeltje zitten mapjes met oude negatieven van onze vroege jeugd en een envelop met het opschrift oude foto’s. Die foto’s waren dus al oud toen ze het trommeltje ingingen. Ik zie een Bewijs van Nederlanderschap (nationaliteitsbewijs) geldig gedurende vijf jaren na de dagteekening daarvan. Afgegeven voor verblijf in België of Luxemburg: De BURGEMEESTER van MARUM verklaart, dat JOUKJE METER, zonder beroep, wonende te Marum, geboren te Marum, den 5 februari 1917, wier handteekening en met het stempel der gemeente gewaarmerkt portret hiernevens voorkomen, Nederlandsche is. Afgegeven te Marum, den 1 juni 1938. Leges f 1,- De burgemeester voornoemd, D. v. Geel. Handteekening van de houdster, J. Meter. Geldig gedurende vijf jaren na dagteekening dezes

Een foto met oom Bram, oom Jan, oom Uko, mijn vader, tante Els en nog een paar tantes. Op de achterkant staat 11.9.70. Pasfoto’s van mijn vader en moeder, een foto van mijn vader als jongen van een jaar of vijftien op de bootjemakerij van Blaak. Een klassieke foto van het nog jonge gezin van mijn grootouders, Koene Vegter en Henderika Blaak. Meerdere gezelschapsfoto’s waarop ik niemand herken. Een foto met heel veel mensen, staand aan tafel met een papier in de hand zingen ze een lied. Ik herken diverse ooms en tantes en zie dan mijn vader in zijn trouwkostuum. Een portretfoto van oom Onne, die op 16-jarige leeftijd overleed, een foto van Jorg, een paar foto’s van mijn vader en moeder op de tweejaarlijkse familiedag van de Vegters en de Mulders op het Kampereiland.

Een envelop met de overlijdensadvertenties van mijn grootouders, de ouders van mijn moeder, die in 1970 en 1971 overleden. Ik zie een kennisgeving van een ingelegd bedrag van de Rijkspostspaarbank van de Erven van wijlen W. Meter. Dat is de erfenis! Ik schrik van het enorme bedrag, zeker als ik het omreken naar de waarde van vandaag, en ben met terugwerkende kracht blij voor mijn ouders die het geld zo goed konden gebruiken. Ik heb er destijds niets over gehoord, over geld werd niet gepraat, en mijn ouders hebben het ook niet gevierd met een etentje voor zover ik mij kan herinneren. Mijn moeder hield er niet van om geld over de balk te smijten. We erfden de kleurentelevisie, waardoor we de voorkamer, waar we alleen op zondag zaten, ook door de week gingen gebruiken. En we kregen opa’s Daf, waarmee mijn broer en ik een paar maanden later door de Maastunnel scheurden naar de Daniël den Hoedkliniek op Zuid, waar mijn moeder was opgenomen.

Veel mapjes met negatieven: vacantie Katwijk, zusje vacantiecolonie, broertje bij meneer Krol, 3 Jannen, ouderwets, reis Luxemburg 1952, opoe’s verjaardag 1959. Mapjes uit Hilversum, Rotterdam, Sappemeer, Apeldoorn, Geleen. Ik doe alles weer in de trommel en besef dat ik al die foto’s nooit zal zien. Nooit zal ik de negatieven positief laten afdrukken. Ik heb een paar schimmige beelden gezien en laat het daarbij. Misschien moet ik ze eens op een lichtbak bekijken, maar anders laat het verleden zich ook gemakkelijk terug stoppen. Het is voorbij. Later zal alles worden weggegooid. Niemand zal het meer zien.

Ate Vegter, 3 oktober 2021

zie ook: www.1001gedichten.wordpress.com

Advertentie