Het is behoorlijk vervelend dat je tegenwoordig overal je QR-code moet laten zien. Heb je net wat lekkers uitgezocht, wil die ober eerst scannen, waardoor al die telefoons weer op tafel komen, die je net monddood had gemaakt. Nee hoor, het is fijn dat er naar gevraagd wordt en het geeft ook een veilig gevoel.
Laatst kwamen we bijna nog in de problemen, toen Lief haar telefoon vergeten was. Nu kon haar QR-code niet gescand worden. Wij wisten zeker dat ze dubbel gevaccineerd was en de uitbaatster zag je wel even aarzelen, maar ze wilde ook niet een leuke omzet de deur uitsturen en gelukkig mochten we blijven. Maar hoe blij zouden we zijn als dit met een ander gezelschap gebeurde? We keken slinks om ons heen, maar gelukkig had niemand onze frauduleuze entree opgemerkt.
Ik vind wel dat je de QR-code mag aanscherpen, zodat je alleen een groen vinkje krijgt, wanneer je twee keer gevaccineerd bent. Testen helpt dan niet meer. Eigenlijk ben ik ook voor verplichte vaccinatie. We doen dat toch ook zonder bezwaren wanneer we naar het verre buitenland gaan? Het is goed voor de gezondheid van onszelf en anderen. Laten we nu een beetje voortmaken, want ik ben die corona al meer dan zat.
En opeens denk ik aan mijn goede vader, gereformeerd en liberaal in hart en nieren, een wijs man, die ook zeer opvliegend kon zijn wanneer hij gedronken had, gewoon mijn vader dus. Hij weigerde in de jaren vijftig zijn kinderen te laten inenten tegen de pokken. Niet vanuit religie of overtuiging, maar omdat er een hele kleine kans op zwakzinnigheid was. Hij hield gewoon teveel van zijn kinderen, dan dat hij dat risico wilde lopen. Geen wappie, maar een bezorgde, liefdevolle man en vader. Ik ken verder niemand met dezelfde overwegingen en ik praat er eigenlijk ook nooit over, maar nu maakt het mij plotseling milder tegenover al die mensen die om wat voor reden dan ook bezwaren hebben tegen een opgelegde vaccinatie. Laten we zacht zijn voor elkaar en vriendelijk.
Ate Vegter, 4 november 2021
ZWERVERSLIEFDE
Laten wij zacht zijn voor elkander, kind –
want, o de maatloze verlatenheden,
die over onze moegezworven leden
onder de sterren waaie’ in de oude wind.
O, laten wij maar zacht zijn, en maar niet
het trotse hoge woord van liefde spreken,
want hoeveel harten moesten daarom breken
onder de wind in hulpeloos verdriet.
Wij zijn maar als de blaren in de wind
ritselend langs de zoom van oude wouden,
en alles is onzeker, en hoe zouden
wij weten wat alleen de wind weet, kind –
En laten wij omdat wij eenzaam zijn
nu onze hoofden bij elkander neigen,
en wijl wij same’ in ’t oude waaien zwijgen
binnen een laatste droom gemeenzaam zijn.
Veel liefde ging verloren in de wind,
en wat de wind wil zullen wij nooit weten;
en daarom – voor we elkander weer vergeten –
laten wij zacht zijn voor elkander, kind.
… uit Verzamelde Gedichten (1948) van Roland Holst (1888-1976) …
Schrijver: Adriaan Roland Holst
ate vegter 