We staan pas om half tien op. Dat gebeurt nooit. Normaal staan we op zaterdag wel wat later op, maar niet zo laat. We lezen de krant, we doen boodschappen en ’s avonds gaan we ergens eten of er komen mensen eten. Dat is onze zaterdag. Vandaag niets van dat alles. Ik ben net halverwege wanneer Piep de werkkamer binnenkomt: ‘Kom je ontbijten?’ Ik ga met haar mee en ze heeft een uitgebreid ontbijt klaargezet met alle beleg op tafel en de kleine broodjes die ze in de heteluchtfriteuse heeft nagebakken. Het is een ontspannen begin van de dag.
Na het ontbijt ruimen we op ga ik weer verder. Dan hoor ik haar roepen: ‘Ik ga naar Jantje!’ en de deur uitgaan. Het wordt stil in huis. Mijn moeder had ook een tante Jantje. En een oom Tamme en een oom Lodewijk. Broers en zus van haar vader Wobbe. Die oom Lodewijk was vernoemd naar zijn grootvader Louis de Vallon, de Franse troubadour die met de Hugenoten naar Nederland kwam en met zijn viool de Groningse meisjes het hof maakte en mijn betovergrootmoeder zwanger. Hun kindje noemde ze Ate. Die hangt hier samen met zijn vrouw Joukje boven de piano. Mijn moeder is naar haar vernoemd. Mijn moeder had ook een vriendin, Siets. En Siets had een vriend, Ab en Ab had een vriend, Derk en zo kwam mijn moeder aan mijn vader. Verder weet ik bijna niets van mijn jonge moeder, behalve dat ze een keer in de auto van mijn opa tegen een hekje reed, waar normaal altijd kinderen op zaten. Sindsdien durfde ze niet meer te rijden. En dat ze een ingewikkelde relatie met háár moeder had en een keer van huis is weggelopen. Wat? Jouw moeder? Jouw keurige moeder? Tja, ik stond er zelf ook van te kijken toen ik het hoorde, maar al die opstandigheid heb ik dus niet alleen van mijn vader.
Tegen twaalf uur zet ik de tv aan om naar de intocht te kijken. Sinterklaas is zoek en de heleboel loopt in het honderd en dan bedenk ik waar ik naar zit te kijken en ik gooi de tv uit en ga de krant lezen. Om twee uur ga ik naar de Haven, waar de echte Sinterklaas aankomt. Ook Monnickendam is om. Allemaal toetveegpieten, zodat ik Dennis gemakkelijk herken, wanneer hij mij een coronavrij zakje pepernoten in de handen drukt. Dan loop ik snel naar huis waar Sint altijd voorbij komt in zijn door paarden getrokken koets, die nu vervangen is door een roze Stint. De burgemeester zit wat ongemakkelijk achter hem. Volgend jaar graag weer de koets en ik mis ook de muziek van Olympia Con Brio.
Na afloop gaan we theedrinken met pietentaart bij Jens. Het is een prachtige taart en lekker en een leuke traditie. De middag loopt naar de avond. We gaan eten en daarna wil Piep graag logeren bij Stas en zo gebeurt het dat ik later alleen Lief ophaal van de trein in Amsterdam. Lief is teleurgesteld dat Piep er niet bij is maar om half elf belt ze of wij even haar lenzenvloeistof en haar bril kunnen brengen, want die is ze vergeten. Zo komt alles toch nog goed.
Ate Vegter, 14 november 2021
ate vegter 