Gisteravond hebben wij voor het eerst weer onze schoen gezet. Niet direct de eerste avond, want daar zijn duidelijke afspraken over, maar toch wel gisteravond voor het eerst. We hebben twee liedjes gezongen en ik mocht er van Piep geen foto van maken, want dan zouden de mensen maar kunnen denken dat ze nog zou geloven, maar je moet soms je familie offeren op het altaar van de literatuur en bovendien, het zijn juist de ongelovigen die zich vastklampen aan de rituelen, dat weet iedereen. Dat voedt ook het langjarige succes van menige godsdienst. Het zijn niet de goden of de gelovigen, maar juist de rituelen die ondanks alles de boel bij elkaar houden, maar dat terzijde.
Gisteravond heb ik de kadootjes ingepakt. Ik ben echt niet zo fanatieke speller, maar een woord als kadootjes schrijf ik nog altijd graag in de moderne spelling van de jaren zeventig van de vorige eeuw, die nog heel wat verder ging dan alleen maar de k voor de c en omdat ik in die tijd toevallig net op de pedagogische academie zat, kregen wij natuurlijk de volle laag. Ik vond het heerlijk en jammer dat nu niemand zich meer druk maakt over een nog modernere spelling, maar dat terzijde.
Ik wou net gaan uitleggen hoe het komt dat ik gisteravond de cadeautjes voor Piep (een selfiestick met standaard en mikado-chocolaatjes) en voor de poezen (een poezen advent kalender) heb ingepakt en dan vanmorgen toch samen met haar zo verrast kan zijn. Vermoedelijk heeft het te maken met een aandoening die ook wel wordt omschreven als split brain personality, waarbij letterlijk de ene hand niet weet wat de andere hand doet. Het is zelfs zo ernstig dat ik niet eens meer weet waar ik het gelezen heb. In de krant of in het onvolprezen boek van Liesbeth Koenen over taalkunde, Het vermogen te verlangen (9 letters). De titel is een cryptogram met als oplossing taalkunde, ik zeg het maar even. Met prachtige interviews met bijvoorbeeld Noam Chomsky, die ik ook nog ken van de PA, en prof. dr. Verkuyl, die naam maakte als cryptogrammaticus onder het pseudoniem Dr. Verschuyl. Genoeg geletter voor nu. Fijne dag!
Ate Vegter, 16 november 2021
ate vegter 
Het herinnert mij aan Mr Bean, die (uitbundig verrast by elke kaart, die hij zichzelf gestuurd heeft!) ze één voor één ophangt aan een waslijn in zijn zolderkamer.
De grap wordt ‘verdiept’ door dat alle kaarten hetzelfde zijn!
Blij dus jullie zo verrast te zien.
LikeGeliked door 1 persoon