Het schuurt aan alle kanten, zo’n kerstboom met al die lichtjes en al die kadootjes eronder, terwijl andere mensen hun hele bedrijf naar de Filistijnen zien gaan. Bij mijn broer in Canada hebben ze van die enorme sokken aan de schoorsteen hangen. Je weet het wel, maar als je het dan in het echt op een foto ziet, ik vond het grappig. Het schuurt toch wel, als je je druk maakt over dat je niet meer kan winkelen of uit eten kan gaan, terwijl de eigenaren van die winkels en restaurants natuurlijk veel harder getroffen worden. En de huisartsen hebben het ook niet gemakkelijk. Gelukkig kon onze reservering bij het fonkelnieuwe restaurant Zwarthoed in Monnickendam omgezet worden in een bezorgdiner. Wat zal je je onder de huidige omstandigheden dan nog druk maken over een witte kerst? Het zijn barre tijden.
We kwamen gisteren tijdens onze avondwandeling langs een grote afvalcontainer van iemand die kennelijk z’n huis opnieuw wilde inrichten. Twee lichtsnoeren kronkelden over de rand. Ik dacht, ik vreet al m’n kaarten op als die het nog doen, om vanuit het niets maar mijn goede vader te citeren uit de tijd dat we thuis nog elke week klaverjasten, maar Piep begon er al aan te trekken alsof we bij de Ikea waren. We probeerden onmiddellijk of ze het nog deden en er is weinig spannender dan iets in het stopcontact doen, waarvan je niet weet… ze deden het allebei. We hebben nu extra mooie kerstverlichting voor het raam en op de trap.
En als het dan toch niet uitmaakt, laten het dan maar sneeuwen tot een witte kerst. Of laten we er minstens van dromen, of misschien, ik weet het ook niet hè, maar misschien is het wel beter om alle hoop te laten varen en hopeloos te leven en dan naar buiten te kijken en te genieten van wat je ziet: droogte, regen, wind, storm, wolken, zon en heel misschien wel sneeuw. Alles is goed, dat is het idee van een hopeloos leven. Fijne dagen!
Ate Vegter, 25 december 2021
ate vegter 