2408 Rampnieuws

De dagen gaan steeds meer op elkaar lijken wanneer iedereen thuis is en alles dicht. Toen er tijdens het weerbericht gewaarschuwd werd voor gladheid in de ochtend, waarbij ook Amsterdam geel gekleurd op de kaart stond, zei ik in een zorgzame opwelling tegen Lief, die naast mij op de bank zat: ‘Kijk je wel uit morgenvroeg? Het is hartstikke glad.’ ‘Weet je welke dag het is?’ vroeg ze en ik besefte onmiddellijk dat het vrijdag was en morgen zaterdag en zo, maar verwarrend is het wel.

Gisteren was het zestig jaar geleden dat de treinramp bij Harmelen zich voltrok. Ik zag de beelden in het nieuws die ik voor het laatst op de voorpagina van de Rotterdammer, een gezellige krant, had gezien. Dat was de krant die we lazen in 1962. We woonden nog geen jaar in Rotterdam en ik zat in de derde klas van de lagere school bij juffrouw Hoekstra, die zo lief was dat ik het nu nog weet, en die ons bij haar thuis uitnodigde. Ze gaf mij het hoogste cijfer dat ik ooit voor schrijven kreeg, een 5.

Grote rampen kwamen bij ons vooral binnen via de radio, die in de achterkamer aan de muur hing boven de divan. Ik kan rustig zeggen dat ons gezin normaliter balanceerde tussen rommelig en rumoerig, maar als er rampnieuws op de radio was, dan eiste mijn moeder doodse stilte. Ze wilde alles tot in de finesses weten, ook die achtste januari 1962. Ze was 44, nieuwsgierig en geïnteresseerd, en ze had geen idee dat deze dag 48 jaar later haar sterfdag zou worden, 92 jaar oud.

Andere rampen kwamen ook via de radio ons huis binnen, zoals de aardbeving in Skopje, juli 1963, de moord op Kennedy op 22 november van dat jaar en de zesdaagse oorlog in Israël in juni 1967. Het was mooi weer die dag. Ik herinner mij nog dat ik uit school kwam en de tuindeuren openstonden en de oorlog uit de radio kwam en mijn moeder op de divan zat met de rechterwijsvinger voor haar mond, terwijl ze mij strak in de ogen keek.

De televisie kwam pas later, eerst een kleine witte zwart-wit televisie, die in de achterkamer stond. Later, na het overlijden van mijn opoe in 1971, kregen we haar kleuren-tv. Toen verhuisde het gezinsleven in belangrijke mate naar de voorkamer, waar we tot dan toe alleen op zondag zaten.

Ate Vegter, 9 januari 2022

Advertentie