Zondag zag ik toevallig een documentaire over de Dode Zee. De Dode Zee, waar meneer Zoutewelle, hoofd der Petraschool, in 1973 verdronken is en waarin ik in 1977 zelf bijna omkukelde. De Dode Zee droogt langzaam op en dat is niet goed voor de natuur. Je zou misschien zeggen, wij kunnen die Dode Zee missen als kiespijn, maar door het uitdrogen ontstaan er grote gaten in het gebied eromheen, waardoor wegen moeten worden afgesloten. Nu herstelt de natuur zich altijd wel weer op haar eigen manier, maar mensen hebben dat geduld niet en willen de wereld en het leven graag naar hun hand zetten. Dat zie je overal. Vaak tevergeefs, maar vaak ook met succes.
Er moet heel veel water naar de zee gedragen worden. De Dode Zee is het laagste punt op aarde en de zeespiegel daalt nog steeds (de Dode Zee is niet de zoutste zee). Nu willen ze 200 miljoen liter per jaar via een pijpleiding van de Rode Zee naar de Dode Zee pompen. Om aandacht te vragen voor dit probleem en haar oplossing heeft een milieuorganisatie van Israëliërs, Palestijnen en Jordaniërs, genaamd Eco Peace, een zwemwedstrijd georganiseerd in de Dode Zee, van kust tot kust. Afijn, zoiets organiseren is heel ingewikkeld, want je kan niet zomaar gaan poedelen, je moet een vergunning hebben en een hele organisatie en dan moest er ook nog een van de initiatiefnemers op het laatste moment om gezondheidsredenen afhaken en ja, dan heb je het drama wel op de rails en moet je opletten dat niet alles in het zoute water valt.
Ik keek er met plezier naar, zoals ik wel vaker naar Israëlische documentaires kijk, vooral om de taal weer te horen: boker tov, manishma, bruchim habaïm, toda raba, ata Ate? Ken, ani Ate, shabbat shalom etcetera. Eén van de zwemmers riep op een gegeven ogenblik: ‘Efo, efo haëretz Israël?’ ‘Waar, waar is het land Israël?’ en op dat moment wist ik dat ik nog wel een keer terug zou willen naar het land van mijn dromen, terug naar de kibboets, terug naar Lahav, Dimona, Dvir, Beersheva, Tel Aviv. Terug naar Jerusalem. Het hoeft niet per se en ik weet ook nog niet precies met wie en wanneer, maar misschien gaat het straks toch nog wel gebeuren, wanneer het weer kan. Ik heb goede hoop, want wanneer deze lockdown voorbij is, dan zal dat toch wel de laatste zijn, denk je niet? Misschien dat ik het ook wel leuk vind om een cursus Hebreeuws te gaan doen. Wie heeft een goede tip? O, o, o, het mannetje heeft weer een plannetje! Fijne dag!
Ate Vegter, 25 januari 2022
ate vegter 