2435 De rattenvangers

Ik vertelde al eerder dat Lilly zondag een rat gevangen had. Hij kwam binnen met in zijn bek een rat zo groot als een mondharmonica. De dames kropen al gillend op de nieuwe keukenstoelen en Lilly rende naar boven. Ik er achteraan. Hij zat op de overloop, klaar om zijn trofee los te laten en aan mijn voeten te leggen. Ik stuurde hem naar beneden en naar buiten, maar even later zat de rat onder de piano. Ik joeg hem daar weg en hij schoot onder het opstapje naar de keuken.

Ik dacht dat hij daar in de kruipruimte onder het huis kwam, maar toen ik het openmaakte, zag ik hem rennen naar de kast van de warmwaterketel, waar hij via de leidingen naar boven kroop en uit het zicht verdween. Even later hoorde ik hem boven mijn hoofd knagen in het isolatiemateriaal van het vorig jaar nieuw aangelegde dak. Nu moesten we wachten tot hij weer naar beneden kwam.

Tommy en Lilly hadden mijn verrichtingen op de voet gevolgd en bleven bij het opstapje zitten. Zo gingen een paar dagen voorbij. De katten losten elkaar af. Er was altijd een van hen in het halletje en ’s nachts sliepen ze er samen in plaats van dat ze bij ons op bed kwamen. Een collega van Lief adviseerde de gemeente te bellen. Een vriendelijke meneer legde uit dat ik dat op de website kon melden bij meldingen openbare ruimte. Ik raakte met hem aan de praat en hij vroeg mij van alles en ik merkte dat hij het voor mij  invulde. Ik bedankte hem uitgebreid voor zijn klantvriendelijkheid en keek naar de katten bij de piano. Hoe zou zo’n rattenvanger die rat te pakken krijgen?

Gisteravond was er weer een hoop kabaal en schoot Lilly, de meest jachtlustige van de twee, met de rat naar boven. Ik er weer achteraan. Piep lag al in bed. ‘Ze is in jullie kamer,’ zei ze, terwijl ze haar dekbed hoog optrok. Ik sloot de deur van haar kamer en maakte een omtrekkende beweging naar de andere kant van ons bed. Ik riep naar beneden dat Lief de buitendeur moest openzetten. Plotseling schoot Lilly met haar buit naar beneden, de keuken door en naar buiten. Onmiddellijk sloot Lief het kattenluikje. Later op de avond mochten de poezen weer naar binnen. Het was fijn om te zien dat ze honger hadden.

Ate Vegter, 2 februari 2022