De Olympische Winterspelen gaan beginnen. Er staat een prachtig schema in de krant. We moeten wel een beetje vroeg op af en toe en soms moet je midden in de nacht je bed uit, maar dat vind ik spannender dan al die sporten op prime time, die je zo met het bord op schoot naar binnen kunt schuiven.
Als we kijken naar de Nederlandse deelname dan moet je voor het snowboarden zaterdag al om 03.45 uur klaar zitten en ook het alpineskiën, bobsleeën en skeleton, de sport met de meeste doodsverachting, zijn vaak midden in de nacht. Wordt allemaal wel herhaald natuurlijk, maar dat is net als een refurbished telefoon. Moet je gewoon niet doen. Kan wel, maar er gaat niets boven het moment zelf, net als met de Amerikaanse presidentsverkiezingen, weet ik nog uit 2016.
Wonderlijk genoeg zijn het langebaan schaatsen, dat noemen ze zo maar het is gewoon schaatsen, en het shorttrack alle dagen op keurige Nederlandse tijden georganiseerd. Alsof ze denken daar kijkt verder toch geen hond naar en laten we die Hollanders nou maar een plezier doen, dat scheelt ook weer een hoop politiek gezeur. Je weet het niet, maar het zou kunnen.
Het is wel jammer dat ze winterspelen zonder publiek, maar dat kun je in een land als China wel verwachten. Ik heb ze nog nooit zo bang gezien als de laatste twee jaar. Ik moet eerlijk zeggen dat ik nu nog steeds verbaasd ben dat dat hele corona deze kant op is gekomen. Dat had ik niet verwacht toen ik ze in China zo zag utteren twee jaar geleden. En nu is er weer gedonder, want ze zitten dan met zijn allen weliswaar in een Olympische Bubbel, maar toch zijn er al weer tweehonderd besmettingen en het loopt nog steeds op. Misschien om het Olympisch adagium meedoen is belangrijker dan winnen te ondersteunen en ik wil ook niet graag alles door elkaar gooien, maar je vraagt je bij zoveel besmettingen toch af: wie – is – de mol?
Ate Vegter, 3 februari 2022
ate vegter 