Iedereen heeft het steeds over het nieuwe normaal, maar nu zitten we dus met bijna normaal. Je mag weer naar de bioscoop en naar de film, naar het theater en naar ballet, naar de voetbal en het volleyballen. Let op, het hoeft niet hè! Ik ga daar allemaal niet naartoe. Dat is juist de rijkdom van het leven, al die dingen die je wel mag maar niet hoeft. Stel je voor dat het allemaal zou moeten. Daar moet je toch niet aan denken: ‘Ja, u spreekt met de Inspectie. Ik zie hier dat u van de week een wedstrijd heeft overgeslagen.’ Brrr!
Het voelt ook al bijna weer normaal, zeker nu de Olympische Spelen zijn afgelopen. Kijk, dat vind ik dan wel leuk om naar te kijken. Je komt na een paar dagen toch in een wat ander dag-en-nachtritme, wanneer je ’s morgens vroeg eerst die gouden medailles moet afwerken. Is ook weer terug bij normaal.
En die stormen! Zou de schutting het houden? Staat mijn nieuwe, oude Volvo ver genoeg van de gevel, zodat er geen dakpannen op vallen? Ook weer voorbij gelukkig, maar het was toch op een andere manier spannend om je druk te maken over het weer dan over die eeuwige corona, die maar niet op leek te houden. De tuin is nu weer netjes.
En de politiek, tja, als de Amerikaanse president en alle andere deskundigen precies gaan voorkauwen wat je als kleine Poetin moet doen, dan is het niet zo moeilijk toch? Ik heb er geen verstand van maar ik voorspel dat dit het begin is van het einde van Poetin.
Tenslotte de plaatselijke politiek. Waren ze eerst eensgezind in hun strijd tegen corona, nu keek ik van de week naar een raadsdebat en waren ze weer ouderwets aan het bekvechten. Je denkt dat ze daar op een normale manier discussiëren over onze belangen en wat goed is voor Waterland, maar je kijkt naar een stel kleine kinderen die elkaar vliegen afvangen. De voorzitter is de enige die zich daar normaal gedraagt. Echt niet normaal!
Ate N. Vegter, 24 februari 2022
ate vegter 
Heerlijk weer naar de film, dat heb ik wel gemist. En naar musea, door het hele land. Het begint weer normaal te voelen, hoewel het mondkapje in de trein nog aan het oude herinnert. Maar over een paar weken verdwijnt ook het mondkapje.
En dan maar afwachten wat het najaar gaat brengen.
Helaas is onze schutting gesneuveld. De opruimwerkzaamheden zijn uitgesteld tot het weekend, want dan schijnt de lente te beginnen.
En Poetin dacht dat de lente al was begonnen en probeert een datsja in de Oekraïne te veroveren. Oorlog in Europa, wie had dat ooit gedacht. Ik ben benieuwd of de westerse landen nu eens een keer doorbijten met hun sancties.
LikeGeliked door 1 persoon