2459 Poezen

Het is vakantie en de buren zijn weg. Het zijn buren die ook vrienden zijn en ook nog familie, maar dan van elkaar. Het gaat om twee stellen. De kinderen mogen mee, maar de poezen blijven thuis. Het gaat in totaal om vier poezen, want ze hebben ieder twee, net als wij. Andere buren hebben een hond maar die gaat mee op vakantie, dus dat doet er niet toe.

Ik ga samen met Piep de poezen eten geven, want alleen vindt ze het een beetje eng ik moet ook de deur open maken: ja, twee keer naar links draaien dan een beetje aan de deur trekken, dan vliegt-ie open. Makkelijk zat. Terwijl Piep de poezen verzorgt, kijk ik graag een beetje rond. Ik bedoel dat ik dan even de post en de kranten op een stapeltje leg. Ik speel wat op de piano. Pianoboek 2 – de Soldatenmars, dat lukt nog wel. Ik hou erg van marsen en fanfare en zo. Als het zo ver is dan mag Olympia Con Brio bij mij wel voorop lopen, ik hou niet zo van dat stille en dat plechtige.

Wanneer Piep klaar is gaan we weer naar buiten en sluiten we af. Nu moet ik even iets vertellen over die poezen, want die zijn allemaal verschillend, dat begrijp je, maar er is eentje, laat ik hem Bob noemen, die denkt dat hij zo’n beetje de baas op de buurt is. Hij houdt graag alles in de gaten. Op het moment dat wij naar buiten gaan staat Bob klaar om naar binnen te glippen. We kunnen hem nog net tegenhouden. Dan keert hij om en loopt in marstempo voor ons uit naar zijn eigen huis. Hier moet de deurknop eerst naar boven en dan, afijn, we zijn binnen. We doen de poezen en de post en dan is het klaar. Vanmiddag staat Bob nog bij ons voor de achterdeur, want hij is toch ook eenzaam zonder baasje. Lilly gaat net naar buiten. Bob kijkt haar verwonderd aan, maar Lilly negeert hem volslagen. Dat kan ze heel goed.

Ate P. Vegter, 26 februari 2022

P.S. zeg nooit katten