Bijna elk jaar maakt hij deze foto. Steeds op dezelfde plek. Met de auto bij de bushalte en de narcissen op de voorgrond. Hij heeft nu drie verschillende Volvo’s in deze scene. Alsof dat zo belangrijk is. Dat is helemaal niet belangrijk. Het gaat om de narcissen. Elk jaar nieuwe narcissen. De Volvo staat er alleen omdat hij toch ergens moet staan. Ja ja.
Hij maakt de foto omdat hij elke lente wanneer de narcissen bloeien aan zijn moeder denkt. Hij denkt elke dag aan zijn moeder, maar in het voorjaar wanneer de narcissen staan dan denkt hij in het bijzonder aan zijn moeder. Dan denkt hij aan dat kleine, aardige voorval met de narcissen. Het is een van de vele vaste herinneringen aan zijn moeder, die hem het leven gaf en ruim 56 jaar in zijn leven was. Die nu al 12 jaar dood is, maar onverminderd in zijn geest aanwezig. Voor herinneringen maakt het niet uit of niemand nog leeft of al is overleden. Soms lijkt het wel alsof er nog steeds herinneringen bijkomen.
Hij ziet haar aan de telefoon, aan de was, in de tuin en in de kerk. Hij voelt haar naast zich zingen, terwijl hij zich koestert in de eindeloze warmte van haar bontjas. Hij voelt haar ogen op zich. Hij kent haar blik als geen ander. Toen ze leesglaasjes kreeg werd haar blik nog strenger dan die al was. En hij weet nog dat ze verdrietig was en zei dat ze voor haar kinderen niet lief genoeg was geweest, dat ze dat pas bij haar kleinkinderen kon voelen.
Hij begrijpt direct waarom ze dat zo voelde, want lief zijn zit bij hen niet zo aan de oppervlakte. Ze doen liever gewoon. Maar hij weet ook dat haar strengheid en haar zorg altijd gevoed is door die eindeloze liefde die in alles stroomt en die ook haar de kracht gaf om dat onmogelijke leven met die zeven kinderen tot een goed einde te brengen. En hij realiseert zich dat er nog veel meer over te zeggen is, maar dat dat niet hoeft. En hij kijkt nog maar eens naar de narcissen en de Volvo. De Volvo die stamt uit de laatste jaren dat zijn ouders nog samen waren. De jaren vlak voor zijn vader overleed.
Ate Vegter, 23 maart 2022
2484 Narcissen
ate vegter 
Apart dat het Volvo jaar je terugbrengt naar de tijd dat Pa en Ma er allebei nog waren.
Over dat verdriet niet genoeg liefs getoond te hebben, dat pas duidelijk (en beter!) werd bij de kleinkinderen, daar kan ik me helemaal in vinden. Je schijnt toch meer inzicht te hebben / wijzer (en liever!) te worden later. Nice story ♥️
LikeGeliked door 1 persoon
Hij kwam op de markt (in Ipswich UK) op 18 februari van het jaar dat wij in juli de 40jarige bruiloft van pa en ma vierden in pretpark Koningin Julianatoren… 1983. Het is toch grappig dat diezelfde auto nu hier voor de deur staat. 39 jaar later.
LikeLike