2494 Aardappeloogst

In de herfst van 1974 zit ik in het examenjaar van de pedagogische academie in Rotterdam. De vakken zijn Opvoedkunde, pedagogische en jeugdpsychologie, Nederlandse taal en letterkunde, Kennis van het culturele en maatschappelijke leven, Didactiek van rekenen en Didactiek van tekenen. Op mijn eindlijst drie achten en twee zevens. Ik had voor Nederlands een negen moeten hebben, maar dat is weer een ander verhaal. Bovendien is het zo ver nog niet want dit is het eindexamenjaar en ik moet nog elke dag hard leren, nou ja leren, en één dag per week sta ik dan voor de klas, bij meneer de Feijter in de Afrikaanderbuurt in Rotterdam-Zuid, en bij buurvrouw Brandts op de Wilhelminaschool vlakbij bij ons huis aan de Schiebroeksesingel in Hillegersberg.

Vandaag is het anders. We gaan wel naar school, maar heel vroeg. We moeten er al om zeven uur zijn en dan rijden we met de bus naar Zeeland. Het heeft de laatste dagen harder geregend dan ooit en de oogsten dreigen te mislukken. Het leger wordt ingezet en op scholen worden vrijwilligers in bussen gepropt en naar ons prachtige, natte Zeeland gereden.

Ik word met een paar klasgenoten gedropt op een boerderij met daaromheen eindeloos veel land. De boer legt uit wat er moet gebeuren en dan rijden we het veld op. De halve dag werken we in de regen aan de aardappeloogst. Dan worden we opgehaald voor de warme lunch met aardappels, groenten en heel veel vlees. Gele vla als toetje. We kletsen honderduit met de boer en de boerin en hun knechten, die allemaal mee-eten. Ik heb behoefte aan een dutje, maar de tractor staat klaar en ook de andere halve dag werken we in de vette klei aan het rooien van de aardappels.

Rond een uur of zes is het gedaan en rijden we terug naar school. We krijgen dikke boterhammen mee voor onderweg. Vanaf school brom ik zoals gebruikelijk naar huis op mijn Tomos, zestig kilometer per uur haalt-ie net. Niemand draagt nog een helm, alleen een enkel meisje op een Mobylette. De volgende dag zitten we weer gewoon in de klas.
Ik moest hier aan denken toen ik in de Dagboeken van Wim Kan las: ‘Door de natste herfst sinds eeuwen lukt het de Zeeuwse boeren slechts met behulp van het leger om nog een deel van de oogst binnen te halen.’

Ate Z. Vegter, 1 april 2022