Aan het eind van de middag maak ik nog even een wandelingetje over het Hemmeland. Het is afgesloten voor alle verkeer, maar ik meen mij te herinneren dat voetgangers daar buiten vallen. Het Hemmeland ziet er prachtig uit. De enorme pijp waar van de week het water nog mee werd opgezogen en weggespoten ligt stil, maar het is toch met enige huiver dat ik er overheen stap, alsof hij zo weer tot leven kan komen.
De weg is nagenoeg droog en ook het voetpad is goed te belopen. Ik zie rechts een omgewaaide boom, met zijn hele wortelstronk rechtop in de wind. Links staat het water aanzienlijk hoger dan de laatste keer dat ik hier was. Het ziet er mooi uit en ik loop het bos in. De meeste paden zijn weer begaanbaar, maar het gras staat tot aan zijn middel in het water. Het is een oerbos geworden, een moeras, een verwaterd bos zoals ik dat ken uit de film Down by Law, een van de grappigste films die ik ooit zag in The Movies, de mooiste bioscoop van Amsterdam.
Wat goed dat de natuur hier weer een greep naar de macht heeft gedaan. En wat huiveringwekkend om te zien hoe snel dat gaat en hoe kwetsbaar we zijn als mens. Het maakt me bescheiden en rustig en het zindert. Wat heerlijk om dat oergevoel zo dicht bij huis te hebben.
Terug loop ik over het Galgeriet, waar de puinhopen van het sloopwerk liggen te wachten op hun volgende bestemming. Het is mooi om te zien hoe het werk nu vordert en de tijd betekenis krijgt. Op dit moment gebeurt er niks, maar voor ik me daar zorgen over maak, bedenk ik dat het al bijna etenstijd is. Ik kijk uit naar de woningen die hier zullen verrijzen en met de storm van de afgelopen week nog in gedachten bedenk ik dat het wel verstandig is dat de woningen zich op de eerste verdieping bevinden, met daaronder alleen garages, anders was het hier buitendijks misschien wel heel snel uit met de pret. Fijne dag!
Ate Vegter, 9 april 2022
ate vegter 