2514 Mooi weer

Het is lente en het is Pasen en in de loop van het weekend valt er een uitnodiging in de whatsapp om op tweede paasdag rond borreltijd te picknicken op het veldje naast Strandvier, waarbij we allemaal wat meenemen, waarna er een hele creatieve lijst van etenswaren volgt die je allemaal buitenhuis zou kunnen eten tot aan zelfgemaakte kliekjes aan toe.

Ik vind het een mooi initiatief, maar moet aan het idee nog even wennen. Ik zit nog in mijn wintermodus, veel binnen, veel Netflix, af en toe even in de tuin waar het mooi weer lijkt, maar als je dan met je boek en je glas naar buiten loopt is het gewoon nog te koud en waarom zou het nu anders zijn? Maar het enthousiasme van de uitnodiging werkt aanstekelijk en de ene na de andere reactie volgt: gezellig, wij komen ook ff, wij komen iets later, het loopt storm en het lijkt erop dat wij ook gaan wanneer ik zie dat Lief zegt dat wij komen.

Het mooie weer blijkt een positieve katalysator en het is gezellig en je kletst met die en met die totdat je rug zeer doet van het ongemakkelijke op de grond zitten en liggen. Ik zie de kinderen spelen en rennen, de jongens met een bal en de meisjes met iets anders in hun vrolijke T-shirtjes met teksten als Live Your Own. Het ontroert mij dat er plotseling zoveel samenzijn is gegenereerd en ik zie wanneer ik terugkom van de wc de hele troep als een hechte groep vrienden van vrienden, en ik zie ze met hun nog wat onwennige blote armen graaien naar de lekkerste hapjes en wijn inschenken in ongemakkelijke houdingen.

Ik zie hun vrolijke aard en hun lachende gezichten terwijl ze luisteren naar de vriendelijkste verhalen en ik zie hun lastige kantjes met donkere randjes en ik heb die kantjes zelf ook allemaal. We lachen erom en ik voel mij vereerd dat ik zomaar in zo’n grote groep lieve vrienden thuishoor op deze zonnige maandag en het ontroert mij meer dan ik durf te bekennen

Ate V. Vegter, 21 april 2022

Advertentie