2535 Elke dag

Ik loop al een paar jaar met de gedachte rond om een eigen Facebookpagina voor mijn stukjes te maken. Ik denk dat dat heel moeilijk is, zoals ik dat van heel veel dingen denk, vanuit mijn zwaarmoedige opvattingen over het leven in het algemeen en mijn eigen leven in het bijzonder. Voordeel daarvan is dat bijna alles meevalt.

Vandaag ben ik bijna de halve dag in het ziekenhuis. Geen nood, het is bijna allemaal wachttijd. Ik moet eerst bloed laten prikken en twee uur later heb ik een afspraak met mijn favoriete oncoloog, wat uitloopt tot ruim drie uur. Ik lees in De Acht Bergen van Paolo Cognetti, over een jongen die opgroeit tussen de bergen met een heel verschillende vader en moeder. Zijn moeder houdt meer van de gezelligheid en de dorpjes tot op 1500 meter en zijn vader houdt meer van stilzwijgende wandelingen in het hooggebergte: cadans houden, niet praten, bij een splitsing kiezen voor de weg naar boven. Schrijven over je vader en moeder is altijd een goede zaak.

Maar lezen gaat ook vervelend en het is vermoeiend, ook al is de grote hal van het AVL nog zo gezellig. Dan nodig ik iedereen uit voor ons komende verjaardagsfeest op 21 mei ’s middags. Er volgen wat afmeldingen van mensen met andere plannen en ik kijk nog even door mijn social media, waarbij het mij opvalt dat veel mensen het belangrijk vinden dat andere mensen net zo leven als zijzelf.

Dan bedenk ik, want de wachttijd wordt keurig aangegeven, dat ik wel even een pagina kan aanmaken op Facebook. Ik moet een titel bedenken en kom niet verder dan Elke Dag Ate, maar Elke Dag is misschien beter, maar dat zal niet beschikbaar zijn. Ik moet het nog een beetje uitzoeken hoe het precies werkt zo’n pagina. Eerst maar eens wat uitproberen. Elke dag klinkt misschien wat veel maar je hoeft niet altijd mee te lezen, dat weet je wel. Nu nog een fotootje erbij en ah! Daar is de oncoloog! Net op tijd klaar.

Met mij gaat het goed, vertel ik hem. Met hem gaat het ook goed. Hij is net terug van vakantie in Barcelona, ik ben net terug uit València en zo steken we samen de loftrompet over Spanje, waarna we de bloedwaarden nog even doornemen, die volgens verwachting geen gekke dingen doen. Dat is mooi toch. Fijne dag!

Ate P. Vegter, 11 mei 2022