We hebben woensdag de caravan opgehaald in de veronderstelling dat we daar een paar dagen mee gaan kamperen. Maar het gaat niet altijd zoals je dat van te voren bedenkt. Vrijdag is wel een mooie dag en we gaan samen met Jean en de kinderen (we doen dat soort dingen natuurlijk nooit zonder de kinderen, maar voor de volledigheid zeg ik het erbij) in de tuin pizza eten. Ik stook de pizzaoven op en iedereen mag zijn eigen pizza samenstellen en hop je hebt een feestelijke maaltijd.
Zaterdag is nog wel een aardige dag, maar de zondag werpt haar donkere wolken vooruit en zo laten we de caravan mooi staan waar hij staat en genieten we van het comfort van ons eigen huis en tuin. Heerlijk, om zo niet weg te hoeven. Echt een aanrader. Sinds ik de dagboeken van Wim Kan gelezen heb moet ik altijd denken aan die dag dat hij in zijn tuin in Kudelstaart aan de Westeinderplassen zit en zegt: ‘Wat heerlijk! Ik zou hier wel op vakantie willen!’ Dat denk ik ook vaak.
Afijn, we genieten van de prachtige omgeving hier en daar zie ik in de sloot het klein geluk van een jong gezin. Dat rode friemeltje bij de achterste koet is hun kleine Piep. Ook zij hebben met Pinksteren even het nest verlaten om buiten de deur een hapje te gaan eten en misschien komt dat er bij ons ook nog wel van, want behalve dat het Tweede Pinksterdag is, is 6-6-6 ook onze trouwdag, zestien jaar alweer lief en leed gedeeld met mijn lieve schat en de zon schijnt als ik naar buiten kijk, maar het waait nog wel behoorlijk.
Ate L. Vegter, 6 juni 2022
ate vegter 
proficiat jullie 🙂
LikeLike