Ik eet een pruim. Gedachteloos zit ik voor mij uit te staren terwijl ik de pruim vierendeel, elk partje schil en opeet. Precies zoals je mensen altijd gedachteloos of in gedachten fruit ziet eten, bij veel mensen zie je het verschil niet. Eet je een pruim met of zonder schil? De laatste keer met schil is mij niet goed bevallen. Schillen gaat goed met dat nieuwe fruitmesje. Ik heb mijn gereedschap aangepast aan mijn nieuwe gewoonte: fruit eten.
Van huis uit at ik nooit fruit, alleen appels in de appeltaart. Later ben ik begonnen met mandarijnen en bananen, de luie vruchten waar je niet veel werk aan hebt. Toen ontdekte ik plotseling de peer. Een peer is lekker, mits je hem precies op het juiste moment eet. Anders is-ie te hard of te glijerig. Vroeger hadden wij stoofperenbomen in de tuin staan, maar dat is een ander verhaal.
Appels eet ik nu nog in de appeltaart, goudreinetten. Zelfgebakken appeltaart, volgens moeders recept, wat ze in haar kookboek in de marge naast het oorspronkelijke recept gekriebeld had in haar zo karakteristieke handschrift, wat we ook kennen van haar tekstboekje van de Mattheüs Passion, waarin ze bij de partijen die zij moest zingen in de marge schreef: ‘Staan!’ en: ‘Zitten!’
Ik eet ook wel druiven, soms ook uit eigen tuin, maar als ze goed rijp zijn, zijn ze ook zo weg. De vogels weten dat precies. Na de pruim eet ik nog een mandarijn. De appels en peren laat ik nog even liggen. De kiwi is voor Piep. De banaan is klaar om te gaan.
Ate P. Vegter, 10 juni 2022
ate vegter 
Mandarijn, appel (Granny Smith) en soms banaan. En pruim uit eigen boom, als ze er zijn. Dat geldt ook voor peer. En kersen, altijd lekker in het seizoen.
LikeGeliked door 1 persoon