2569 De zoute stilte

Het Zoutpad stond al maanden ongelezen in mijn boekenkast. Ik had het gekregen van iemand uit ons uitclubje met de verzekering dat het een prachtig boek was, wat door iedereen werd beaamd. Ik was er steeds maar niet aan toegekomen, maar een paar weken geleden las ik het.

Ik vond het prachtig. Het gaat over het echtpaar Raynor Winn en haar man Moth, die ernstig ziek is. Ze verliezen door een ongelukkig toeval hun huis en staan op straat. Ze gaan niet naar de sociale dienst maar kopen van hun laatste geld een kampeeruitrusting en gaan wandelen. Niet zomaar een wandeling, maar het South West Coast Path, dat is de zuidwest punt van Engeland, van Minehead naar Land’s End en dan onderlangs naar Poole.

Het is een zware tocht, door weer en wind, maar met Moth gaat het steeds beter. Hij mag van de dokter niet te ver lopen en moet oppassen met traplopen, maar juist door de enorme fysieke inspanning wordt hij sterker en gaat het beter. Een prachtig verhaal, spannend geschreven.

Daarna las ik het vervolg, De Wilde Stilte, met enige tegenzin, want dit boek werd nog meer opgehemeld dan het eerste. Nu vertelt Winn het verhaal dat zich afspeelt na de tocht. Ze krijgen een oude verwaarloosde ciderboerderij en ze begint te schrijven aan haar boek. Dan krijgen ze het toch weer op de heupen en gaan ze weer een wandeling maken, nu op IJsland. Deze tocht is mogelijk nog gruwelijker dan de eerste.

Haar boek heeft ondertussen veel succes en staat in no time bovenaan de bestseller top tien. En met de appelcider gaat het ook goed. En hoe gaat het dan verder met hen en met Moths gezondheid? Ook dat kun je allemaal lezen in dit prachtige boek, maar begin bij Het Zoutpad. Wie het wil lezen kan het komen halen, niet reserveren, maar ophalen. Wanneer niemand zich meldt zet ik het in de buitenbieb.

Ate Vegter, 14 juni 2022