De mensen vragen mij wel eens, Ate, hoe kom je toch elke dag aan een onderwerp voor een stukje? Nou ja, eerlijk gezegd vraagt nooit iemand dat, maar het zou natuurlijk kunnen en dan zou ik zeggen, tja, daar vraag je me wat. Meestal begin ik gewoon, maar soms dient zich ook iets aan. Vanmorgen bijvoorbeeld zat in het halletje een muis op de radiator. Echt een flinke muis. Toen ik een foto wilde maken vluchtte hij onder de piano. Ik keek nog, maar zag hem nergens meer. Lilly zag hem ook en hield trouw de wacht voor de piano.
Ik moest weg naar het ziekenhuis en onderweg reed daar op de A10 opeens een vrachtwagen van de firma Van de Ziel. Op zich is dat al een prachtige naam, waarbij je je kunt afvragen wat de overwegingen waren om in Napoleontische tijden voor deze naam te kiezen, maar ik associeerde het met ons kleine buurtwinkeltje op de hoek van de Schiebroeksesingel en de Uitweg dat luisterde naar de naam Van Zuuren. Er stond een oud mannetje achter de toonbank en zijn vrouw bewoog zich in de huiskamer, schimmig zichtbaar achter gestreept matglas. Ze verkochten van alles, want het was nog een ouderwetse kruidenier, net als Albert Heijn en Simon de Wit in hun begintijd. Als het even anders was gelopen hadden we nu een allemaal bonuskaart gehad van Willem van Zuuren. Later was hij opeens weg en zat er een saaie winkel die deur- en automatten verkocht en bovendien altijd gesloten was.
Even verderop reed een wagen van Beentjes en die deed mij denken aan Eddie Scheenjes die bij mij in de klas zat op de lagere school aan de Teldersweg. Zijn ouders hadden schuin tegenover de school een kledingzaak à la Zeeman. Ik kwam er nog al eens met mijn moeder, die eindeloos liep te zoeken en dan opeens klaar was en ging afrekenen. Soms moest ik iets passen of hield ze iets voor mijn borst, waarbij ze keek of de kleuren mij zouden staan, maar meestal kocht ze gelukkig alleen iets voor mijn zusjes of voor zichzelf, waar ik helemaal niet mee te maken wilde hebben.
Toen ik thuiskwam lag er een zielloze muizenkop op de keukenvloer. Ik was trots op Lilly en nam snel een foto voordat Tommy de rest kwam oppeuzelen.
Ate Vegter, 15 juni 2022


gatver………..
LikeLike
Zo herinner ik mij een familie Mandersloot. Ze kwamen bij ons op de boerderij elke week een boekje ophalen waar mijn moeder de boodschappen in had geschreven. Dan kon je het een paar dagen later bij hun winkeltje ophalen. Thuis bezorgen was er in die tijd nog niet bij (midden jaren 50).
LikeGeliked door 1 persoon
ja bij ons in rotterdam was dat veenstra 😎
LikeLike