Ik droomde dat ik een badge van de politie droeg: ‘My name is Friday, I carry a badge,’ uit de film Dragnet van Tom Mankiewicz, met Tom Hanks in de hoofdrol en Dan Aykroyd in de rol van Joe Friday: ‘Thank God it’s Friday!’ Maar Dragnet ’88 is ook ook een heel mooi nummer van The Art of Noise. Heerlijke muziek. Ik had op de mouw van mijn kleren ook een insigne van de politie.
Toen ik naar buiten ging zag ik bij de kapstok een politieagent staan. Hij bestudeerde een van de emblemen nauwkeurig, liep naar mijn bureau en zocht een post-it. Hij pakte een gebruikte waar een naam en een telefoonnummer op stond en schreef iets op de achterkant, maar dat plakte niet aan de goede kant. Hij keek mij aan. Ik opende een la en gaf hem een vers stapeltje post-its. ‘Dat is beter,’ zei hij en schreef op de bovenste: ‘Dit is fake.’ Hiermee liep hij naar de kapstok en plakje op elk embleem een post-it.
Wat zegt dit over mijn ideeën over autoriteit? Of over mijn behoefte om zelf een autoriteit te zijn? Ooit had ik in de knalrode Volvo 240 een blauw zwaailicht. Je kon hem aansluiten op de sigarettenaansteker en dan op het dak zetten. Hij was magnetisch en een Volvo is nog gewoon van staal, zij het niet roestvrij. Ik heb het wel eens aan mensen laten zien en er een stukje mee gereden, maar ik heb er nooit echt mee gereden. Dat soort dingen durf ik niet. Op een kwade dag viel hij kapot. Dat was dat.
Ik had hem wel heel goed kunnen gebruiken in een demonstratie, bedacht ik achteraf, maar wie weet een demonstratie waarin een op benzine rijdende auto nog welkom is? Ik zou het zo een twee drie niet weten. Bovendien, ik heb ooit in mijn kinderjaren een keer gedemonstreerd tegen iets waar ik nu hartstochtelijk voor ben en sindsdien heb ik mij voorgenomen nooit meer ergens voor of tegen te demonstreren. Dat bevalt mij uitstekend. Ik heb nog wel een embleempje van de Rolling Stones achter de voorruit.
Ate Vegter, 21 juni 2022
ate vegter 