Gisteravond was ik met het uitclubje naar het Muziektheater in Amsterdam, in de volksmond bekend als de Stopera. We gingen naar het Hans van Manen Festival, programma III. Het Hans van Manen Festival is een serie balletten uit het oeuvre van Hans, die opnieuw worden opgevoerd ter gelegenheid van zijn negentigste verjaardag op 11 juli 2022.
Omdat er in het uitclubje echte balletliefhebbers zitten heb ik in de loop der jaren ook aardig wat ballet gezien en ik ben het steeds meer gaan waarderen, juist omdat het een taal is zonder woorden. Gisteravond werden er vijf balletten gedanst door verschillende gezelschappen. Het was een prachtige, rijke avond, met klassiek ballet gedanst door Het Nationale Ballet en het Ballet am Rhein Düsseldorf Duisburg en modern ballet gedanst door NDT 2, dat zijn de jonge dansers van het Nederlands Dans Theater.
Het was een heel gevarieerd programma waarvan ik Simple Things en Symphonieën der Nederlanden het mooist vond. Maar het meest verrassend vond ik het laatste ballet, 5 Tango’s, vijf dansen geschreven op tango’s van Astor Piazzolla onder muzikale begeleiding van het Carel Kraayenhof Ensemble. Fascinerend hoe twee werelden elkaar hier ontmoeten. De middelste tango, Vayamos al diabolo, is een razendsnelle mannensolo, die ook heel vaak gebruikt wordt bij balletcompetities lees ik in het programmaboekje.
Het was een mooie avond met prachtige dans en muziek en ik genoot ervan om in zo’n groot gezelschap naar zoiets prachtigs te kijken en te luisteren, maar ik genoot ook van de pauzes, met name van de korte pauzes waarin we de zaal niet uit mochten en ik zou gerust wat langere tijd met zoveel mensen in stilte in deze zaal kunnen doorbrengen, maar ja, voordat je dat uitgelegd en georganiseerd hebt ben je wel een stuk verder en daar begint het volgende ballet alweer en zo worden onze dromerijen weer opgetild en aangestuurd. Echt geen vervelende avond. Er zijn nog kaarten.
Ate van Vegter, 25 juni 2022
ate vegter 