Wat is het toch heerlijk dat het nu helemaal zomer is. Ja, ik hou ook van de lente, juist omdat daarmee alles begint, maar het werkt toch altijd toe naar waar het om gaat: de zomer in al haar zonnige glorie. Het is op deze prachtige dag al heel vroeg lekker weer, nog niet te warm, maar wel met de belofte van een mooie dag in zich.
De tuin schittert in het opkomende zonlicht en de vogels fluiten en zingen door elkaar als het grote koor van de natuur dat nog even aan het stemmen is. Ze gaan nooit echt allemaal samen zingen, maar dat ongeordende vind ik altijd het mooist van de natuur. Je hebt ook geen idee waarom ze fluiten en zingen. Je kan wel wat bedenken, maar daar begin ik liever niet aan. De natuurlijk moet haar geheimen houden, zodat je elke dag van het mysterie kunt genieten.
Ik zet koffie, maak een ontbijtje klaar en ga naar buiten. Ik neem de krant mee en leg alles op tafel. Dan draai ik de parasol op, want je kan wel van de zomer houden, dat felle licht in je ogen is niks. Ik hoor roeken koeren en hoog in de lucht zie ik zwaluwen en Gouwzeemeeuwen. Zingt daar een tuinfluiter? Ik heb geen idee. Ik concentreer me even op mijn boterhammetje met kaas en een gebakken eitje. Hoe heerlijk zijn de kleine geneugten van het leven.
Ik kan niet de hele dag in de zon zitten. Dan zou ik mij maar gaan vervelen en de boodschappen moeten ook gedaan. Aan het eind van de middag ga ik een visje vangen voor de poezen. Het lukt niet elke dag, maar vanmorgen toen ik in alle vroegte naar het nieuws keek, werd ik verrast door vis-tv, een programma over vissen, waar ik per ongeluk in bleef hangen als een karper in een net. Zo leerde ik dat ik behalve met witbrood en wormen ook met maïs kan vissen. Dat ga ik proberen. Zo biedt elke dag weer een nieuwe uitdaging.
A. Z. Vegter, 26 juni 2022
ate vegter 