Naast onze caravan staan de stacaravans, veelal oud en verwaarloosd en soms wonderlijk genoeg plotseling bewoond. De derde stacaravan is de uitzondering op de regel. Hij is nieuw en draagt de zorgeloze naam Jeunesse. Dat is natuurlijk vragen om moeilijkheden, want niets is zo vergankelijk als de jeugd. Jong zijn is het eerste dat verloren gaat in het leven. Het is een zeldzaamheid die juist daarom zo overmatig gewaardeerd wordt. Hetzelfde geldt voor schoonheid. Heel weinig mensen zijn erg mooi en meestal zijn ze dat ook maar kort. Daarom is het zo onbegrijpelijk dat iedereen maar mooi en jong wil zijn, de twee meest onhaalbare kaarten van het leven. En juist daarom is het ook zo te billijken. Er moet vaak nog wel wat werk voor worden verzet en daar draait een hele industrie op. Geen kwaad woord dus over mensen die altijd maar jong willen blijven, ook al gaat het leven met de snelheid van Max Verstappen de andere kant op.
Goed, we staan hier nu een paar dagen en ik moet zeggen, het begint al aardig te wennen. Het weer is natuurlijk fantastisch. Van mij geen kwaad woord over de hoge temperaturen, want het kan mij niet warm genoeg zijn, zolang je nog wat verkoeling kunt vinden. Daarvoor heb ik nog wel een tip die je maar weinig leest in de officiële aanbevelingen: ga boodschappen doen! Het beste kun je naar de supermarkt gaan en daar pas op je gemak verzinnen wat je wil eten en drinken. Blijf er maar gerust een tijdje, dan zul je zien dat de hitte je tegemoet slaat wanneer je weer naar buiten komt, maar dan kun je er wel weer even tegen.
Verder hebben wij het geluk dat we hier vlakbij een aardig meertje staan, waar je heel goed kan zwemmen. Het water is ijskoud als je erin gaat, maar het is heerlijk wanneer je door bent. ’s Avonds trekken we ons dan terug in ons huisje op wielen waar we Yahtzee of Rummikub spelen, om alvast een beetje te wennen aan de oude dag.
Ate Vegter, 21 juli 2022