2620 Gehavend geheugen

Ik vraag mij af wat ik nog weet en vooral wat ik vergeten ben. Als ik aan de kleuterschool terugdenk, zie ik mijzelf achter een gesloten gordijn, terwijl ik een prik in mijn bil krijg. Welke bil? Welke vaccinatie? Ik zie mijzelf in de zandbak achter het huis, want de kleuterschool is in een gewoon huis, op een paar minuten lopen van ons eigen witte huis aan de Zwolseweg. Was het wel wit? Er lag grind op het garagepad dat knerpte onder je voeten, als sneeuw. Voor het huis een groen ijzeren hek, dat muziek maakte wanneer je je hand erlangs haalde. Voor het pad ook een hek of stond dat altijd open?

Ik heb foto’s uit die tijd maar geen herinneringen aan de momenten van de foto’s. Hoe onvolledig en onvoorspelbaar is mijn geheugen? De gatenkaas van wat ik nog weet. Hoe ik bij de geur van komkommers en tomaten altijd direct op de kwekerij van oom Jan en tante Els ben, net als wanneer ik ‘He’ll have to go’ van Jim Reeves hoor. Ik ben onmiddellijk in de woonkamer in Sappemeer bij die kleine platenspeler. In de versie van Elvis Costello werkt het al niet meer. Ook andere geuren hebben hun specifieke herinneringen.

En wat weet ik dan nog van mijn vader? Ik denk altijd aan hem, maar hoe vertaal ik die beelden in woorden? Het is niet te doen. Een poging deze vriendelijke, ruimhartige, vrolijke, lastige wijsgeer met het glas rode wijn walsend in de hand, terwijl hij ‘Proost jongeman!’ zegt en daarmee het hele drama van de drank weglacht, te beschrijven is tot mislukken gedoemd. Zijn opgewektheid, zijn zorgen en moeite, zijn schilderijen, de garage, alleen wat ik nog weet en wat ik kan opschrijven redt het van de vergetelheid. Maar elke herinnering is onbetrouwbaar, dixit Willem Wagenaar.

Zij die het dichtst bij hem staan, mijn moeder en mijn broers en met name mijn zussen zien vanaf de woorden ‘mijn vader’ al een heel andere man. Zoals we ook allemaal letterlijk een ander beeld van hem zien wanneer we samen in de voorkamer van het ouderlijk huis zitten. Al deze woorden roepen verschillende vaders op. Een vader die bijbel leest en een vader die fietsen maakt. Een vader die gaat en een vader die thuiskomt. Een jonge vader in een wit overhemd die dozen wijn in de auto zet en een wat oudere, meer gezette vader in een geruit hemd met korte mouwen en een duif in zijn hand. Is dat het verhaal van zijn leven? Het is misschien een begin, maar dan komt mijn moeder nog.

Ate Vegter, 4 augustus 2022

Advertentie