Het is een prachtige dag. De zon laat de tuin van haar mooiste kant zien en het weer hult zich in stilte. In de hoogte een ver vliegtuig en in het andere oor nu de wasmachine, die gaat centrifugeren. Dat heb je na een vakantie. Acht wassen heeft Lief gedraaid en straks is alles weer schoon. Ik heb niet veel meer gedaan dan een paar kleren in de kast gelegd.
Wanneer ik de laptop open vraagt hij of ik de laatste update wil installeren. Het zal een paar minuten duren. Ik ga akkoord en zet het proces aan. In beeld verschijnt de appel van Apple en een streepje dat langzaam langer wordt. Zo kun je zien hoe lang het duurt. Plotseling gaat het streepje sneller en dan stopt het weer. Nu weet je helemaal niets meer over de duur. Wanneer het streepje vol is komt er een nieuw streepje en wanneer dat klaar is komt er weer een streepje, nu met daaronder de mededeling dat het nog negen minuten duurt. Ik dacht dat dit de laatste herinnering voor het begin van dit stukje zou zijn, maar nu heb ik nog wel even tijd om het Volkskrant Magazine door te bladeren.
Dan komt er op mijn telefoon een mailtje binnen van Polette, de opticien, of ik mijn pupilafstand wil meten en doorgeven. Ik vraag Lief mij diep in de ogen te kijken en de afstanden te noteren. Dan kijk ik zelf in de spiegel. We komen tot de zelfde afstanden en die geef ik door. Dat zijn dan de laatste gebeurtenissen vlak voor het schrijven.
Naast de laptop ligt de verpakking van een honingwafel. Ik heb ze in een impuls gekocht bij de Carrefour. Zocht eigenlijk stroopwafels, maar die hadden ze niet. De wafel is houdbaar tot 7/4/2023, 10:58:17, maar ik eet hem nu alvast op. Zou hij ook rond die tijd geproduceerd zijn?
Ik zie nu nog meer paperassen: een reservering van een van de restaurants waar we gegeten hebben op naam van Vegtel. En een spaarzegelboekje met vier zegels, geldig voor een bezoekje aan een pretpark. Ik kreeg bij de kassa twee zegeltjes en heb er twee bij geluld, omdat we die middag naar Monde Sauvage gingen, een wildpark waar de zegeltjes helaas niet geldig waren. Alles voor niks gedaan. Verder een plattegrond van datzelfde park met alle dieren die we daar gezien hebben, een folder van de grotten, van het zwembad op de tweede camping, de plattegrond van Trier, een kaart van Naturpark Diemelsee (eerste week), een folder van de kanoverhuur, de campingregels van Eden (die met Marie op de quad), nog een plattegrond van Trier en het handgeschreven verlanglijstje van Piep met een toelichting over de gebruikte kleuren: groen = graag, roze = heel graag en zwart = leuk om te hebben. Op de achterkant hetzelfde met nog wat meer toelichting en een nieuwe categorie die nog boven heel graag uitgaat: het liefst, aangeduid met een Davidsster, het betreft een ladekastje en geld. Na afloop van het feestje afgelopen vrijdag vertelt ze vol trots hoeveel geld ze in totaal heeft gekregen. Zaterdag geeft ze het hele bedrag aan mij met de vraag of ik het op haar bankrekening wil overmaken, want dat is wel zo makkelijk. Ik wilde ook nog iets zeggen over Kronkelpaden van het geheugen van Kristien Hemmerechts, maar dat moet maar een volgende keer.
Ate Vegter, 7 augustus 2022
ate vegter 