Ik zie mijn moeder in de boekenkast. Zij wist wel raad met deze warme dagen. Zij klaagde nooit, maar hield alles potdicht en ging dan zelf in de zon zitten, met blaadjes op haar ogen en haar neus en dan een boek op schoot, want zomaar zitten in de zon… Op de foto heeft ze een heel coole zonnebril op, terwijl zij toch in een donkere ruimte staat, aan een balie lijkt het wel, met op de achtergrond in het licht een gele racefiets. Ik denk dat de foto is genomen in Zuid Afrika, op een van haar vele wereldreizen, maar wat weet ik daar ook van. Ik ben al lang blij dat ik de foto heb, van zo’n stoere moeder die wel weet hoe je de hitte moet trotseren en daar toch ook volop van kon genieten.
Mijn vader zag je met dit warme weer niet buiten. Hij zat binnen aan tafel met een boek of met de krant, waarin hij las hoe warm het was en in zijn boekje De rechterhand der huisvrouw had hij al gelezen dat zonwering buiten beter helpt dan binnen en dat je de deuren pas open moet zetten wanneer het buiten koeler is dan binnen. En als het dan ook nog zaterdag was maakte hij het cryptogram, van het Algemeen Dagblad, want dat was de krant die wij lazen in die tijd na de oertijd, toen we nog De Rotterdammer, Een Gezellige Krant lazen. Daar mag u naar raden, zeven letters, zei hij dan en als je het dan na drie aanwijzingen eindelijk wist, complimenteerde hij je ook nog, want het was een gulle en vrijgevige man, die wat hij had graag deelde met anderen.
Maar goed, wat zit ik hier te bazelen in de hitte, al die beelden van vroeger lopen uit op niets en het is maar de vraag wat er allemaal van klopt. Het geheugen is zo onbetrouwbaar als het water diep is, zegt Willem Wagenaar en Kristien Hemmerechts heeft daar een fraai boek over geschreven, Kronkelpaden van het geheugen, ik hoop dat ik het nou een keer goed onthouden heb. Fijne dag. Rustig aan. Kom naar de haven, daar is het feest.
Ate Vegter, 12 augustus 2022
ate vegter 